با عنایت به تضاد ماهوی و هویتی انقلاب اسلامی با نظام سلطه و مقابله با توطئه‌های استکبار جهانی، آمریکا همواره به عنوان دشمن ملت ایران و حامی و پشتیبان اصلی رژیم طاغوت قبل از انقلاب ایفای نقش نموده و پس از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز با انواع تهدیدات سخت، نیمه‌سخت و نرم، درصدد ساقط نمودن نظام جمهوری اسلامی بوده و انواع فشارهای سیاسی و تحریم‌های فلج‌کننده را علیه دولت و ملت ایران اعمال نموده است. این مساله، بیانگر این واقعیت است که امریکا هرگز استقلال سیاسی و حاکمیت ملی ایران را در چارچوب حق تعیین سرنوشت، به رسمیت نشناخته و هنوز هم در حال و هوای ماه عسل قبل از انقلاب با رژیم شاه به سر می‌برد. در این میان شناسایی و معرفی چهره واقعی امریکا برای ملت ایران و سایر ملل استقلال‌طلب و آزادی‌خواه جهان و در عین حال، کسب دستاوردهای بزرگ تاریخی و حماسه‌آفرین ایران اسلامی، یکی از حلقه‌های مفقوده‌ی تحقیق و پژوهش علمی در چارچوب علم نافع است. مساله‌ی اصلی این پژوهش این است که نظام سیاسی امریکا چه راهبردها و سیاست‌های استعماری را اعم از نفوذ و سلطه علیه ملت ایران و انقلاب اسلامی به کار بسته و در مقابل، ملت ایران با مقاومت فعال و اسلامی خود به چه الگوها، دستاوردها و پیشرفت‌هایی در عرصه‌های مختلف داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی دست یافته است. در همین راستا کتاب دانشنامه ایران و آمریکا جلد سیزدهم حماسه مقاومت در بوسنی و هرزگوین و ونزوئلا، اثر روح‌الله قادری کنگاوری و غلامحسین یوسفی کوپایی؛ در دو بخش «بوسنی و هرزگوین» و «ونزوئلا» به نگارش درآمده که به بررسی و تحلیل عناوین و موضوعاتی نظیر؛ «محیط‌شناسی راهبردی بوسنی و هرزگوین»، «انقلاب اسلامی و جنگ بوسنی و هرزگوین»، «سیاست‌ها، راهبردها و اقدامات ایالات متحده در ونزوئلا»، «دستاوردهای جمهوری اسلامی ایران در ونزوئلا» و غیره پرداخته است.

گزیده کتاب دانشنامه ایران و آمریکا؛ نیم قرن حماسه مقاومت؛ جلد سیزدهم

فصل دوم: آمر یکا، جامعه بین الملل و جنگ بوسنی و هرزگوین
2-2. آمریکا، غرب و تحولات بالکان
منطقه بالکان غربی تا اواسط دهه نود میلادی یعنی زمانی که جنگ و درگیری در این منطقه به اوج خود رسید، از جایگاه و اهمیت خاصی در سیاست خارجی ایالات متحده برخوردار نبود و دولت آمریکا به ریاست‌جمهوری بوش هیچ تمرکری بر تحولات این منطقه نداشت و به سبب درگیر بودن در جنگ خلیج فارس، چندان تمایلی به دخالت در این منطقه نداشت. با آغاز روند فروپاشی یوگسلاوی سابق در اوایل دهه نود و جنگ و خونریری در منطقه، ایالات متحده از هرگونه دخالت برای پایان دادن به این مناقشه خودداری کرد، به گونه‌ای که در ژوئن 1991 جیمر بیکر، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، گفت: هیچ دلیلی برای دخالت آمریکا در
این جنگ وجود ندارد و اصولا آمریکا هیچ نفعی از دخیل شدن در این جنگ نمی‌برد. نکته قابل اطمینان این بود که سیاست دولت بوش پدر، اجتناب از ایفای نقش مستقیم در تحولات یوگسلاوی به خاطر درگیر بودن در سایر نقاط جهان به ویژه جنگ خلیج فارس بود. اما جنگ بوسنی و هرزگوین زمینه ورود مستقیم آمریکا را در منطقه فراهم کرد.