مجموعه مقالات همایش ملی نقد،مناظره و نظریه پردازی(جلد هشتم)-بخش دوم

معرفی کتاب مجموعه مقالات همایش ملی نقد،مناظره و نظریه پردازی(جلد هشتم)-بخش دوم

کتاب "مجموعه مقالات همایش ملی نقد،مناظره و نظریه پردازی(جلد هشتم: زنان و خانواده)" به کوشش دکترزهرا ناظم بکائی،دکتر حدیث رجبی، دکتر نرگس جدا، منتشر شده از سوی انتشارات دانشگاه امام حسین (ع)، است.

مجموعه کتب «مجموعه مقالات همایش ملی نقد، مناظره و نظریه‌پردازی» گنجینه ای ارزشمند از اندیشه‌ها و پژوهش‌های نوین در عرصه‌های علمی، فرهنگی و اجتماعی است که شامل 11 جلد است و با گردآوری مقالات برگزیده یک رویداد ملی، افق‌های تازه‌ای را پیش روی مخاطبان می‌گشاید. این اثر نه تنها بازتابی از آخرین دستاوردهای پژوهشی محققان و صاحب نظران کشور است، بلکه به مثابه پلی میان نظریه و عمل، بستری برای تبادل ایده‌ها و نقد سازنده فراهم می‌کند.

محتوای کتاب و ساختار آن:

مقالات این مجموعه در سه محور اصلی «نقد»، «مناظره» و «نظریه‌پردازی» دسته‌بندی شده‌اند و طیف گسترده‌ای از موضوعات را در حوزه‌های علوم انسانی، اجتماعی، هنر و ادبیات پوشش می‌دهند. هر بخش با رویکردی تحلیلی و میان رشته‌ای، خواننده را به ژرف اندیشی و بازخوانی مفاهیم کلیدی دعوت می‌کند.

 اهمیت و دستاوردهای اثر:  

این کتاب تنها مجموعه‌ای از مقالات نیست، بلکه آیینه‌ای از دغدغه‌های فکری جامعه علمی معاصر ایران است. برگزاری چنین همایش‌هایی نشان‌دهنده ضرورت گفت و گوی سازنده و خلق فضایی پویا برای مقابله با چالش‌های نظری و عملی است. مقالات این مجموعه با نگاهی پیشرو، هم به نقد وضع موجود می‌پردازند و هم با ارائه راهکارها و نظریه‌های بدیع، افق‌های پژوهشی جدیدی را ترسیم می‌کنند.  

گزیده کتاب مجموعه مقالات همایش ملی نقد،مناظره و نظریه پردازی(جلد هشتم)-بخش دوم

زوﺟﯿﺖ اﻋﺘﺒﺎری ﯾﺎ ﻗﺮاردادی: ﻗﺮارداد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﮔﺮه ﺧﻮردن دو ﭼﯿﺰ ﺑـﻪ ﻫﻢ اﺳـﺖ (ﻣﮑﺎرم ﺷﯿﺮازی، ۷۷ :۱۴۲۴). زوﺟﯿﺖ اﻋﺘﺒﺎری ﺑﻪ زوﺟﯿﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﻋﻘﺪ ﻗﺮارداد و ﺑﺎ ﻋﻨﻮان اﯾﺠﺎب و ﻗﺒﻮل شکل ﻣﯽﮔﯿﺮد. اﯾﻦ ﻧﻮع زوﺟﯿﺖ ﺑﺎ اراده و اﺧﺘﯿﺎر اﻧﺴان ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪﻣﺜﻞ و اﺳﺘﻤﺮار ﻧﺴﻞ ﺑﺸﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد (ﻋﻼﻣﻪ ﺣﻠﯽ، ﺑﯽﺗﺎ: ۴۹۸). زوﺟﯿﺖ اﻋﺘﺒﺎری، زن و ﺷﻮﻫﺮ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﻗﺮارداد ﻧﮑﺎح ﻫﺮ ﯾﮏ وﻇﺎﯾﻔﯽ ازﺟﻤﻠـﻪ «ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﻬﺮﯾﻪ و ﻧﻔﻘﻪ، ﻗﺒﻮل رﯾﺎﺳﺖ ﺷﻮﻫﺮ و اﻃﺎﻋﺖ از او«» را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ (ﺷﺎﯾﮕﺎن، ۲۱۳ :۱۳۷۵). ﻣﻮدت: ﻣﻮدت در ﻟﻐﺖ از رﯾﺸﻪ «ودّ » ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دوﺳﺖداﺷﺘﻦ و ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ اﺳـﺖ (اﺑـﻦﻓﺎرس، ۷۵ :۱۳۹۹ و ﻓﺮاﻫﯿﺪی، ﺑﯽﺗﺎ: ۱۰۰) و در اﺻﻄﻼح ﻓﻘﻬﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﻇﺎﻫﺮی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و اﺛﺮش در ﻣﻘﺎم ﻋﻤﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﺜﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻇﺎﻫﺮی اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ آن در ﻣﻘﺎم ﻋﻤﻞ، ﺑﻪ ﺗﮑﺮﯾﻢ است ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ (ﻃﺒﺎﻃﺒـﺎﯾﯽ، ۱۶۶ :۱۳۹۳)