رمان، متنِ داستانیِ بلند(از
لحاظ تعداد کلمات) و خلاقانه‌ای است که به زبان نثر نوشته می‌شود، و یکی از پرورش‌یافته‌ترین،
نامی‌ترین و مهم‌ترین انواع ادبی مدرن است.
رمان فارسی
در حقیقت رمان فارسی با
رمان سرگذشت حاجی بابای اصفهانی، به قلم میرزا حبیب اصفهانی آغاز می‌شود. این رمان
سرشار است از حقایق تاریخی و اجتماعی عصر قجر، لطایف و بدایع، آداب و رسوم و عقاید
ایرانیان و شیوه مملکت‌داری حکام قاجار. محمدتقی بهار می‌گوید: «این رمان به عنوان
شاهکار قرن سیزدهم ادبیات فارسی شناخته می‌شود».
تاریخچه رمان در ایران
این نوع ادبی داستان و داستان‌نویسی
بر اثر توسعه ارتباط ایران و اروپا در زبان فارسی پدید آمده‌است؛ و داستان‌نویسی به
شیوه امروزی در کشورهای عربی، ترکیه، ایران و هندوستان کمابیش هم‌زمان و در اواخر نیمه
دوم قرن نوزدهم باب شده‌است. از موجبات و مقدمات پیدایش رمان در زبان فارسی می‌توان
به ورود صنعت چاپ، تأسیس مطبوعات و ترجمه از زبان‌های اروپایی که تحت تأثیر زبان فرانسه
و بعدها تحت تأثیر زبان‌های روسی و انگلیسی بوده‌است، اشاره کرد. از رمان‌های این دوره
می‌توان به امیرارسلان نامدار، کتاب احمد (نوشته طالبوف) و سیاحت‌نامه ابراهیم‌بیگ
اشاره کرد. داستان فارسی امروزی از آغاز قرن بیستم رواج یافت. گرایش‌های ملی‌گرایانه
و جستجوی اساطیر کهن بر داستان‌نویسی این دوره تأثیر گذاشته‌است. در این رابطه می‌توان
به آثاری همچون شمس و طغرا، عشق و سلطنت، دام‌گستران، لازیکا، دلیران تنگستان، تهران
مخوف، هما، پریچهر، زیبا، جنایات بشر یا آدم فروشان قرن بیستم، دارالمجانین و دسیسه
اشاره کرد.رمان
آتش بدون دود هفت جلدی :نادر ابراهیمی
