هدف نویسنده از نوشتن کتاب کوزت های دهه شصت، این داستان نوستالژی شیرین دهه شصت است، نوجوان و جوان‌هایی که با همه کمبودها و شرایط بد اقتصادی جامعه ایران در دوران پس از جنگ و نبود امکانات رفاهی و … هیچ گاه دچار یأس و ناامیدی و افسردگی نشدند.

سخت کوشی، تلاش، تحصیل علم، داشتن روحیه امیدواری، شادی و نشاط از ویژگی‌های جوانان دهه شصت است. در داستان کوزت‌های دهه شصت که سعی شده است با زبان طنز به آن اشاره شود، نکته قابل توجه که سعی شده در لایه‌های زیرین به آن اشاره شود، احترام به والدین و حرف شنوی کودکان آن دهه با پدر و مادر است.

در کتاب کوزت‌های دهه شصت، داستان گرچه با زبان طنز است، ولی این مقایسه، خواننده خود را به تامل و تفکر وامی‌دارد، که چرا در دهه شصت و اوج بحران‌ها و کمبودها و نبود امکانات و پدر سالاری‌ها، طعم شادی‌ها حقیقی بود و لبخندها عمیق و از ته دل؟

بخشی از کتاب کوزت های دهه شصت

من نه شیطانم و نه رانده شده از درگاه الهی، اما تازگی ها به طرز وحشتناکی اهل مقایسۀ نسل سوختۀ خودم با این نسل سرتق، اعجوبه و صدالبته حاضرجواب دهه نودی ها شده ام. اگر در زمان من ترکۀ انار، خط کش چوبی، نگاه خیرهٔ طولانی، دم دفتر ، پای تخته، یک پا بالا دو دست هوا، احضار پدر و مادر به مدرسه، ننه سرما، آقادزده و پیچ 360 درجۀ گوش، چیزی در حد عذاب قوم لوط و ثمود و هود و نوح بود، در عوض، این دهه نودی ها چنان شجاع و جسورند که همۀ گزینه های زورگویی و قلدری برایشان روی میز است و نه ترس می شناسند و نه تنبیه. اصلاً ژنشان خاص است.