تدریس شامل چند فعالیت نظیر اطلاع‌رسانی، پرسش‌وپاسخ، توضیح‌دادن، گوش‌دادن، تشویق و ترغیب‌کردن دانش‌آموزان می‌شود. در کنار شرایط و امکانات آموزشی، معلم یکی از مهم‌ترین نقش‌ها را در محیط‌های آموزشی ایفا می کند. معلم محیط و امکانات آموزشی را سازماندهی می‌کند، محیط آموزشی مناسب را فراهم می کند، استعدادهای دانش‌آموزان را شناسایی کرده و آن‌ها را در مسیر درست هدایت می‌کند.

اما این فعالیت‌ها در صورتی امکان‌پذیر است که معلمان به نظریه‌ها و اصول یادگیری آشنا باشند چرا که تدریس فقط انتقال واقعیت‌های علمی نیست. کتاب روش‌ها و فنون تدریس، کاربردی‌ترین روش‌های تدریس و ویژگی‌های آن‌ها را ارائه می‌دهد.

کتاب روش‌ها و فنون تدریس نخست مفهوم تدریس و الگوی تدریس را توضیح می‌دهد، مراحل اجرای روش بحث گروهی را به‌تفصیل بیان می کند، انواع روش‌های تدریس را تشریح کرده، محاسن و محدودیت‌های هرکدام را بررسی می‌کند. این کتاب همچنین ویژگی‌های الگوهایی مانند الگوی حل مسئله، الگوی پیش‌سازمان‌دهنده را به مخاطبان معرفی می‌کند و عوامل مؤثر بر تدریس اثربخش را نام‌برده و بر اهمیت فن بیان معلم تأکید می‌کند.

گزیده کتاب روش ها و فنون تدریس

کامل‌ترین تعریفی که تاکنون از یادگیری توسط هیلگارد و مارکوئیز ارائه شده است عبارت است از فرایند تغییرات نسبتاً پایدار در رفتار بالقوۀ فرد بر اثر تجربه. آنچه این تعریف را متمایز کرده است، در برگرفتن موضوعات فرایند، تغییر نسبتاً پایدار، رفتار بالقوه و تجربه است که مختصراً هرکدام را تحلیل می‌کنیم.

۱. یادگیری یک فرایند است چون مانند فرایند، براثر تعامل دائم فرد با محیط، همیشه و در همه‌جا، به طور پیوسته و مستمر صورت می‌گیرد.

۲. یادگیری نوعی تغییر است؛ اما نه هر تغییری بلکه تغییری که به‌تدریج حاصل شود و نسبتاً ثابت و پایدار باشد. تغییرات و رفتار موردی، لحظه‌ای و تصادفی به‌هیچ‌وجه یادگیری نامیده نمی‌شود.

۳. بالقوه بودن عمل یادگیری اشاره به این موضوع دارد که همیشه یادگیری به یک رفتار بالفعل تبدیل نمی‌شود و قابل‌اندازه‌گیری نیست.

۴. یادگیری محصول تجربه است. تأثیر متقابل فرد و محیط در یکدیگر درواقع در این فرایند، کل شخصیت فرد در تمام ابعاد خود در فرایند تعامل قرار می‌گیرد و تغییر پیدا می کند.