با رشد فزاینده میزان پروژه‌های ساختمانی و زیرساخت در کشورهای در حال توسعه و به علت عدم توجه به مسئله ایمنی، میزان حوادث و سوانح وقوع یافته در پروژه‌ها به شدت افزایش یافته است. صنعت ساختمان، مدت زمان طولانی است که به‌عنوان صنعتی با حوادث و نرخ مرگ و میر بالا در نظر گرفته می‌شود.

آشکار است که صنعت ساختمان، به دلیل طبیعت منحصر به فرد خود، یکی از خطرناک‌ترین صنایع است و بالاترین نرخ حوادث را در بین صنایع اصلی دیگر در سرتاسر جهان دارد. در همین راستا کتاب مدیریت ایمنی پروژه با رویکرد پروژه‌های ساختمانی، اثر محمود گلابچی و مجتبی امیری؛ در دوازده فصل با عناوینی نظیر؛ «ایمنی و حادثه»، «آمار و اطلاعات حوادث ناشی از کار»، «عوامل تأثیرگذار بر عملکرد ایمنی پروژه‌ها»، «سازمان‌ها، آیین‌نامه‌ها و استانداردهای مرتبط با ایمنی»، «مسئولیت‌های ایمنی»، «حوزه‌های دانش و مدیریت ایمنی پروژه»، «سیستم مدیریت ایمنی» و غیره به نگارش درآمده که به بررسی و تحلیل آن‌ها پرداخته و با توجه به اهمیت و نقش تعیین‌کننده ایمنی در موفقیت پروژه‌ها و ارتقاء عملکرد سازمان‌ها، رعایت مباحث این کتاب می‌تواند موجب حاکمیت ایمنی در مراحل مختلف طراحی و اجرای پروژه‌ها و در نتیجه ارتقاء فعالیت‌های مهندسی و بهبود شرایط انسانی و اقتصادی پروژه‌های اجرایی کشور شود.

گزیده کتاب مدیریت ایمنی پروژه با رویکرد پروژه‌های ساختمانی

6-1- چارچوب تاریخی مدل‌های سبب‌ساز حوادث
حوادث معلولند و به تنهایی اتفاق نمی‌افتند. وایت (1960) می‌گوید که سه مشخصه هر حادثه موارد زیر می‌باشند (Whyte 1960.28)
. هر حادثه منجر به آسیب یا جراحت می‌گردد.
. نتیجه هیچ‌گاه به دقت قابل پیش‌بینی و برنامه‌ریزی نخواهد بود.
. هر حادثه با درجه‌ای از غیره منتظره بودن همراه است.

وایت (1960) و استرانک (1994) معتقدند که بعد از هر حادثه زنجیره‌ای از رخدادها به وقوع می‌پیوندند که سرانجام به نتیجه نهایی منجر می‌شوند. هر یک از این رخدادها همانند عوامل ارتباطی عمل می‌کند (Strank 1994, 30). عامل ارتباطی نهایی معمولا به فعالیت مشخصی که توسط یک کارگر انجام شده، مرتب می‌شود. این عامل به همراه این واقعیت که شخص مجروح به عنوان فرد نهایی انجام‌دهنده فعالیت منجر به حادثه می‌باشد، توضیحی مبنی بر اینکه چرا اقدامات ناایمن یا شرایط ناایمن منجر به وقوع چنین حادثه‌ای گردیده است، فراهم می‌کند.. .