انسان و نظام ها

معرفی کتاب انسان و نظام ها

کتاب انسان و نظام‌ها نوشته جیمز آلن و ترجمهٔ سیدمحمدصادق احمدی است و انتشارات نوژین آن را منتشر و روانهٔ بازار کرده است. این اثر از مجموعهٔ نیترو انتشارات نوژین است.

جیمز آلن در این اثر به ما می‌گوید که چگونه فکر منجر به عمل می‌شود و نشان می‌دهد که چگونه رؤیاهایمان را به واقعیت تبدیل کنیم. جیمز آلن را پدر کتاب‌های خودیاری می‌دانند. او رنج انسانی را یک معلول می‌داند و معتقد است که این رنج ارتباطی با مفهوم سرنوشت ندارد. جملهٔ معروف او «انسان همان اندیشه است» نیز یک تفکر نظام‌مند و منطقی را به مخاطب نشان می‌هد.

در کتاب حاضر، او ما را از ورای تحولات پایان‌ناپذیر این دنیا و ناامنی و حس فلاکت زندگی فرامی‌خواند، دستمان را می‌گیرد، نگاهمان را از دیگران و دیگرها به خودمان معطوف می‌کند و اندیشهٔ ما را از پرسه‌زدن در دنیای وهم و تعصب، به زمین می‌کشاند تا پای اندیشه را بر زمین خاکی بگذاریم، ریشه بدوانیم و شکوفا شویم. جیمز آلن تلاش می‌کند از علم، فلسفه و دین، یک قطعیت برای ما بسازد تا با تناقض‌ها و تشویش‌های زندگی بهتر سر کنیم.

او نظام‌های سیاسی و اجتماعی را برآمده از خواسته‌ها و نیازهای مردم همان نظام‌ها می‌بیند و مثالی برای آن می‌زند؛ فرض کنید ۱۰ نفر با هم توافق می‌کنند به شکل‌های مختلف با هم قمار کنند. هدف هریک، پیروزی و افزایش ثروت خود است، اما همه می‌دانند که احتمال شکست نیز وجود دارد. در این حالت، نمی‌توان گفت که برنده‌ها گناه استثمار و لگدمال کردن بازنده‌ها را دارند. همچنین نمی‌توان گفت که بازنده‌ها قربانیان بی‌گناه نظامی هستند که در آن شرکت کرده‌اند. در نگرش ذهنی و اعمال این ۱۰ فرد، نه معصومیت وجود دارد و نه گناه؛ چیزی که وجود دارد، شرکت مشترک در یک روش فعالیت است که نتایج اجتناب‌ناپذیری دارد.

او جملهٔ معروفی دارد که که در فهم تفکر او به ما کمک می‌کند:«ما همان ساخته‌های خودمان هستیم».

این کتاب را به علاقه‌مندان به زندگی‌نامهٔ هنرمندان پیشنهاد می‌کنیم.

گزیده کتاب انسان و نظام ها

«شکی نیست که طمع زیادی در جهان وجود دارد، چون انسانیت در مرحلهٔ کنونی از تکامل خود، عمدتاً درس‌هایش را از مسیرهای خودخواهانه می‌آموزد، اما طمع هیچ‌گاه نمی‌تواند در یک نظام «بیرونی» وجود داشته باشد؛ طمع فقط می‌تواند در قلب انسان‌ها وجود داشته باشد و فقط می‌تواند به طمع‌کاران آسیب بزند. تجارت‌گرایی، در دست کسانی که طمع را در خود از بین برده‌اند، خالی از طمع است؛ اما آنان که طمع‌کارند، هر چیزی (حتی دین) را با وضعیت ناپاک خود آلوده می‌کنند.»