کتاب ماجراجو در ایلام pdf
- الکترونیکی
- معرفی کتاب
- مشخصات کتاب
معرفی کتاب ماجراجو در ایلام
کتاب ماجراجو در ایلام نوشته موسی زمانزاده دربان و محمد جولایی تهرانی، به تاریخچه، ویژگیهای آبوهوایی، مناطق دیدنی، صنایع دستی و محصولات غذایی این استان میپردازد.این اثر را انتشارات نوژین به چاپ رسانده است. از کهنترین استانهای ایران، استان ایلام محسوب میشود که تاریخ پرباری از حکومتهای مختلف را در خود جای داده است.
این استان آداب و رسوم خاصی چون عزاداری و... دارد. طاق سنگی شیرین و فرهاد، قلعهها، دریاچه دوقلوی سیاه گاو، آتشکدهها و... از جاذبههای گردشگری ایلام به شمار میروند که سالانه گردشگران بسیاری را به خود جذب میکنند.
حصیربافی، گلیمبافی، گیوه، لباسهای عشایری و... از صنایع دستی این استان و عسل، روغن حیوانی، بژی، کشک و... از محصولات غذایی ایلام محسوب میشوند. شهر ایلام به عروس زاگرس مشهور است و در احاطهی جنگل و کوهستان قرار دارد. این استان همچنین دارای معادن نفت و گاز فراوانی است با این حال یکی از محرومترین استانهای ایران به شمار میرود.
جمعیت این استان حدود 600 هزار نفر و مساحت آن 20133 کیلومترمربع است. ایلام آبوهوای متنوعی دارد که شامل آبوهوای خشک و نیمهخشک، آبوهوای معتدل کوهستانی و آبوهوای بینابین میشود.
گزیده کتاب ماجراجو در ایلام
در جامعه عشایری این استان، هنگام فوت شخصیتهای مهم و معروف، به پاس خدمات آنان، مراسمی تحتعنوان «چمر» برگزار میشود. زمان برگزاری مراسم و چگونگی تقسیم وظایف بین افراد در جلسهای که متشکل از بزرگان طایفه است، بررسی میشود.
پس از آن، زمین مسطحی را در نظر میگیرند و آن را از سنگریزه و خار و خاشاک پاک میکنند. این زمین باید گنجایش افراد عزادار را داشته باشد. عدهای نیز جهت دعوت طوایف همجوار گسیل میشوند. در کنار زمین، سیاه چادر یا «داروهایی» جهت اسکان میهمانان برپا میکنند. افرادی نیز مشغول تهیه کتل میشوند و نیز اسبی را با لوازم شخصی متوفی از قبیل تفنگ، قطار فشنگ، گرز و پارچه تزیین میکنند. علاوه بر آن ستون بلندی که شبیه چهارپایه را با پارچه میآرایند و عکس متوفی را بر آن نصب میکنند. در روز برگزاری مراسم، عدهای در محل ورودی، میایستند و پس از استقبال از میهمانان آنان را به جایگاه مخصوص هدایت میکنند، تا پس از استراحت اگر مایل بودند در مراسم شرکت کنند.
در زمینی که از پیش آماده شده است، مردان و زنان با فاصله از هم، دایرهای را تشکیل میدهند. مردان معمولاً تکهای از دوار (سیاه چادر) بر دوش میافکنند و زنان هم پارچه سیاه بلندی را با دست در جلوی خود میگیرند.