کتاب عرفان در میان یهودیان در عالم اسلام

عرفان در میان یهودیان در عالم اسلام، اثر سارا سویری با ترجمه حسین‌علی جعفری؛ درباره‌‌ی مسلک عرفانی یهودیان از قرون وسطی تا سال ۱۵۰۰ میلادی است.
در قرن سیزدهم، مسلمانان و یهودیان آثار جاودانی را خلق کردند که تأثیر ماندگاری بر نظام‌های عرفانی آن دوران داشت.
نویسنده در این کتاب با پیش کشیدن فلسفه عرفانی به ساحت پژوهش‌های تاریخی، مقایسه‌ای و نوع‌شناسانه به تمایزات گونه‌شناختی میان عرفان یهودی-صوفی و عرفان قبالایی‌ها می‌پردازد. او قصد دارد از طریق تأکید بر شباهت‌ها، پیوستگی و کنش متقابل مابین عرفان‌های پذیرفته شده‌ی تصوف و قبالا بتواند عرفان اسلامی و یهودی را تطبیق دهد.

بخشی از کتاب عرفان در میان یهودیان در عالم اسلام

همان‌طور که مشهور است، رویکرد نوافلاطونی قرون وسطی وابسته به متون اواخر دورهٔ هلنیستی باستان است که از قرن نهم در جهان عرب منتشر شد. از جمله مهم‌ترین آن‌ها، نوشته‌هایی با عنوان ساختگی الهیات ارسطو است که در تقسیم‌بندی‌های اخیر مشخص شد؛ این نوشته‌ها درحقیقت بازخوانی رسائل ۴ و ۵ و ۶ انئاد افلوطین بودند. از این اثر، دو نسخهٔ عربی – عبری احیا شد که در قرن شانزده از روی آن، ترجمه‌ای نیز به زبان لاتین انجام شد. این متن طولانی الهیات ارسطو فقط در نسخهٔ عربی- عبری وجود داشت و آشکارا در میان اندیشمندان یهودی منتشر شد. با این وجود، باید در کنار نسخ عربی، نسخ یهودی- عربی وجود داشته باشند که محتوای آن متون، هم از طریق یهودیان و هم مسلمانان منتشر شده باشد. نسخه طولانی و دروغین الهیات ارسطو، دیدگاه و آراء نوافلاطونی را در الگویی شبیه تعالیم شیعی- اسماعیلی به تصویر می‌کشد. آشنایی یهودیان با این نسخه و اقتباس این دیدگاه‌های نشأت گرفته از پیوند تعالیم نوافلاطونی و ادراک شیعی- اسماعیلی به‌ویژه در منطقه اندلس، به‌صورت جدی توسط شلومو پینز، ام.اس استرن، پی.بی فنتون و هم‌چنین اخیراً در شماری از رساله‌های دکتری اندیشمندان جوان فلسطینی بررسی شده است. این متون و تحقیقات به ما کمک کردند تا عرفان مجزایی از تصوف را به تصویر بکشیم.