پرتوهایی از قرآن و حدیث در ادب فارسی

معرفی کتاب پرتوهایی از قرآن و حدیث در ادب فارسی

ادبیات فارسی مجموعه‌ای از اشاره‌ها و نکته‌های دقیق و ظریف است که دریافت معانی آن‌ها نیازمند آگاهی‌های خاص است و درک زیبایی و لذت بردن از آن‌ها نیز بی‌وجود این آگاهی‌ها ممکن نمی‌شود بیشتر این باریک اندیشی‌ها در کاربرد مضمون‌های قرآنی و تعبیرهای دینی جلوه‌گر می‌شود اگرچه لطایف قرآنی در همه حال از قرینه‌ای که ذهن را به اصل آیه و حدیث و یا مفهوم و منظور آن راهنمایی کند خالی نیست اما شناخت قرینه‌ها و دریافت رمزها و نکته‌ها آگاهی‌های گسترده و روش‌مند را می‌طلبد.
ضرورت دریافت این معانی هم بدان سبب است که معارف دینی از عمده‌ترین وسایل انتقال اعتقادات اسلامی و مهم‌ترین واسطه در ایجاد همدلی میان مسلمانان است. به علاوه، بر بهره‌گیری شاعران و نویسندگان ما از آیات و احادیث در جهت جاذبه بخشی و اثرگذاری، دانستن قرآن و درک معنی ها و مضمون‌های والای آن تأکید می‌کند.
در کتاب  پرتوهایی از قرآن و حدیث در ادب فارسی کوشش شده‌است ضمن ارائه عمده‌ترین جاذبه‌های قرآنی در ادب فارسی برخی کلیدهای معنایی نیز شناخته و شناسانده شود.

گزیده کتاب پرتوهایی از قرآن و حدیث در ادب فارسی

«مقام معلوم» و «ظلومی و جهولی» در این عبارت‌ها

«چون توفیق رفیق گشت به کمند ضربه«ارجعی الی ربک» نفس توسن صفت را با عالم علو و حضرت عزت خواندند روح که سواری عاقل بود چون به (مقام معلوم) رسید، خواست جبرئیل‌وار عنان بازکشد، توسن صفت چون پروانه دیوانه به دو پر(ظلومی و جهولی) هوا و غضب خود را به شمع جلال احدیت زد و به ترک وجود مجازی گفت. مرصاد185.»

یا در حدیث:

مصطفی زین گفت کادم و انبیا           خلف من باشد در زیر لوا

بهر این فرموده است آن ذوفنون           رمز نحن الاخرون السابقون

اول فکر و آخر آمد در عمل                 خاصه فکری کو بود وصف ازل