دانشنامه ایران و آمریکا: نیم قرن حماسه مقاومت(جلد دوم)

معرفی کتاب دانشنامه ایران و آمریکا: نیم قرن حماسه مقاومت(جلد دوم)

با عنایت به تضاد ماهوی و هویتی انقلاب اسلامی با نظام سلطه و مقابله با توطئه‌های استکبار جهانی، آمریکا همواره به عنوان دشمن ملت ایران و حامی و پشتیبان اصلی رژیم طاغوت قبل از انقلاب ایفای نقش نموده و پس از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز با انواع تهدیدات سخت، نیمه سخت و نرم، درصدد ساقط نمودن نظام جمهوری اسلامی بوده و انواع فشارهای سیاسی و تحریم‌های فلج‌کننده را علیه دولت و ملت ایران اعمال نموده است.

این مساله، بیانگر این واقعیت است که آمریکا هرگز استقلال سیاسی و حاکمیت ملی ایران را در چارچوب حق تعیین سرنوشت، به رسمیت نشناخته و هنوز هم در حال و هوای ماه عسل قبل از انقلاب با رژیم شاه به سر می‌برد. در این میان شناسایی و معرفی چهره‌ی واقعی آمریکا برای ملت ایران و سایر ملل استقلال‌طلب و آزادی‌خواه جهان و در عین حال کسب دستاوردهای بزرگ تاریخی و حماسه‌آفرین ایران اسلامی، یکی از حلقه‌های مفقوده‌ی تحقیق و پژوهش علمی در چارچوب علم نافع است.

مساله‌ی اصلی کتاب دانشنامه ایران و آمریکا: نیم قرن حماسه مقاومت(جلد دوم)، اثر روح‌الله غلامی، حسن احمدی، روح‌الله قادری‌کنگاوری و محمدعلی برزنونی؛ این است که نظام سیاسی آمریکا چه راهبردها و سیاست‌های استعماری را اعم از نفوذ و سلطه علیه ملت ایران و انقلاب اسلامی به کار بسته و در مقابل، ملت ایران با مقاومت فعال و اسلامی خود به چه الگوها، دستاوردها و پیشرفت‌هایی در عرصه‌های مختلف داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی دست یافته است.

گزیده کتاب دانشنامه ایران و آمریکا: نیم قرن حماسه مقاومت(جلد دوم)

2-1. وضعیت کلی حاکم بر جامعه ایران در دهه 1320
در شهریور 1320 محمدرضا پهلوی با ادای سوگند در مجلس شورای ملی، عنوان کرد که او یک شاه قانونی است و اگر در گذشته به مردم ایران اجحافی شده باشد، برطرف و جبران خواهد شد. در همان روز عفو عمومی زندانیان سیاسی و عادی صادر شد (پس از به قدرت رسیدن کامل، به توسعه زندان‌ها پرداخت)، تشکیل احزاب آزاد شد و حزب توده ایران به رهبری سلیمان محسن اسکندری موجودیت خود را اعلام کرد. با متلاشی شدن ارتش و مرخص نمودن سربازها، عده زیادی از امرا و افسران ارشد دوره رضاشاه بازنشسته و از کادر خارج شدند و آرامش ظاهری که در تحت لوای سرنیزه در تمام نقاط کشور به چش می‌خورد، موقتاً رخت بربست. (رومیانی، 1393: 583).