قول و غزل

معرفی کتاب قول و غزل

در اقیانوس پرسش‌های من آموزگاری زیست می‌کند آشنا به ساحل امنِ پاسخ‌ها و لبریز از جزئیات مسیر. آموزگاری که مرا آموخت: روزگار نیازمند صبری است وسیع‌تر از مصائب آن و آرامش از آنِ اوست که افسرده از گذشته نمانده و فریفته آینده نیست. آموزگاری به نام پدر که ریسمان اشعار خیالش را با حوصله بر دارِ غزل بافت تا حاصل، قالیِ قابلی باشد که در کتاب قول و غزل به کوشش وی نوش نگاهتان می‌گردد.

اشتیاق به گردآوری ابیات فصیح و مانای شعر پارسی از روزگار جوانی در اندیشه پدر تبلور یافت و چنان شد که در ادامه و از پس مطالعات و پژوهش فراوان، هر سروده‌ای که به دل می‌نشست با ذکر توضیحاتی از صاحب شعر، دوباره نگاشته می‌شد و ثبت می‌گردید. مهم‌تر اینکه از همان دوران و در کنار این گزینش جذاب، ذوق و قریحه ذاتی وی ژرفای بیشتری از دریای ادبیات را مطالبه کرد و در قالب غزل و با تخلص "گیتی" به نظم در آمد.

حاصل سال‌ها اهتمام پدر در پژوهش شعر، به تفکیک در دو فصل جداگانه مشتمل بر سروده‌های شخص ایشان و مجموعه‌ای وزین از آثار منتخب فرهیختگان شعر و ادب ایران‌زمین گردآوری شده و در قالب یادگاری ارزشمند به رشته تحریر درآمده است. "قول و غزل" گزیده‌ای مختصر از فصل نخستِ این منظومه نفیس را تقدیمتان خواهد کرد.

گزیده کتاب قول و غزل

صبا
صبا! گو از طریق مهر آن یار فراری را
چه کردم کاین چنین کردی نصیبم آه و زاری را
خریدار توام ای گل، تغافُل می‌کنی تا کِِی؟
چرا بر من روا داری بتا این‌قدر خواری را؟
چو دوش از طرف بستانت گذر افتاد دانستم
خجل کردی به عالم جمله سروِ جویباری را
ز بس در شام هجران گریه‌ها کردم عجب نبوَد
که باید تا ابد گیرم به دامن سیل جاری را
پری‌رو امشبی را با دو زلفت گفتگو دارم
اجازت ده که تا معروض دارم بی‌قراری را
تو را گر بی‌وفا خواندم ز روی کینه شرمم باد
کجا پنهان بدارم عقده‌های شرمساری را
دلش هرچند می‌نالد ز بیداد خزان گیتی
صبا آورد با خود مژدۀ ابر بهاری را