پدرم معتاد است

معرفی کتاب پدرم معتاد است

کتاب پدرم معتاد است، اثر ایراندوخت حسینی؛ اثری است که مخاطب را با دنیای پرفراز و نشیب زندگی با یک فرد معتاد آشنا می‌کند. این داستان از زاویه دید یک کودک یا نوجوان روایت می‌شود که در تلاش است تا دنیای خود را در میان درد و آشفتگی‌های ناشی از اعتیاد پدرش معنا کند. نویسنده با مهارت، جزییات زندگی در چنین شرایطی را به تصویر می‌کشد و احساسات متناقضی که فرد درگیر این بحران تجربه می‌کند را به صورت صادقانه و بی‌پرده بیان می‌کند.

در این کتاب، شما نه تنها شاهد مشکلات و فشارهای بیرونی ناشی از اعتیاد هستید، بلکه به عمق روانی و درونی شخصیت‌ها نفوذ می‌کنید. در این مسیر، نویسنده با دقت به مسائلی چون احساس تنهایی، شرمندگی، اضطراب و گاهی حتی طرد شدن پرداخته است. این احساسات برای بسیاری از خوانندگان آشنا خواهد بود، به خصوص کسانی که تجربه مشابهی در زندگی خود داشته‌اند. اما آنچه این کتاب را از دیگر آثار مشابه متمایز می‌کند، نگاه انسانی و امیدوارانه‌ای است که در انتهای داستان در آن نهفته است. این کتاب به‌جای اینکه صرفاً بر مشکلات و بحران‌ها متمرکز باشد، نشان‌دهنده امید و امکان تغییر است. شخصیت‌های داستان، علی‌رغم همه دشواری‌ها، همچنان به دنبال پیدا کردن راه‌حل و بهبود وضعیت خود هستند. این پیام مثبت به خواننده منتقل می‌شود که حتی در شرایطی دشوار و غیرقابل تحمل، همواره امکان بازگشت به زندگی و شروعی دوباره وجود دارد. 

این اثر از جمله کتاب‌هایی است که به شما کمک می‌کند تا دنیای پیچیده اعتیاد را از زاویه‌ای انسانی و ملموس‌تر درک کنید.

گزیده کتاب پدرم معتاد است

تعریف شادی و شادمانی
واژه شادی، در برگیرنده چند مفهوم ذهنی مثل شادمانی، خشنودی، لذت و خوشایندی است اما به معنای خوش‌بینی بی‌پایه و خودفریبی، انکار واقعیت‌ها و ندیدن مشکلات خود و دیگران نیست. شادی یک احساس درونی است که همراه با نشاط، خنده، لذت، امید، احساس رضایت و خوش‌بینی به صورت گذرا، حسی و بلند مدت در فرد به وجود می‌آید، انسان موجودی شادی خواه و لذت طلب است و تمام شورها، شوق‌ها و لذایذ زندگی منتظر کسانی است که با تلاش و تفکر و مقاومت، خود را به آن می‌رسانند، بنابراین، بهتر است افکار شاد و سلامت داشته باشیم و سلامتی را حق انسانی و شایسته خود بدانیم.
از این‌رو تعدادی از روان‌شناسان، مفهوم کلی‌تر خوشبختی ذهنی را که دربرگیرنده ارزشیابی‌هایی مثل خشنودی از زندگی، هیجان، خلق مثبت و فقدان افسردگی و اضطراب است، به کار می‌برند (ژانگ، ژانگ و چنگ، 2017). انسان‌ها از دیر باز به طرق مختلف، شادی و احساسات مثبت خود را بروز می‌دادند و ارسطو معتقد است اهمیت شادی تا به آن حد است که می‌تواند بیماری‌های غیر قابل علاج را درمان کند. کار (2004) معتقد است افراد شاد، معمولا مهارت‌های خود را بهتر ارزیابی کرده و رویدادهای مثبت را بیشتر از رویدادهای منفی، یادآوری نموده و در برنامه‌های زندگی، تصمیم‌گیری بهتری دارند. همچنین شادمانی با صفاتی مثل عزت نفس، خوش‌بینی و مکان کنترل نیز همبستگی دارد و کودکان خوش‌بینی خود را از والدین کسب می‌کنند.. .