عارفانه

معرفی کتاب عارفانه 

هجرت آفاقی و انفسی و حرکت در مسیر کمال، «جهاد نفس» می‏‌طلبد. سرمایهٔ وجود را باید به ‌بهره‌وری برسانیم. باید بذر وجود را برویانیم و شکوفا سازیم. هستی ما در چرخهٔ معرفت و اطاعت، به ثمر می‏‌نشیند و قلب ما کانوان انوار الهی می‏‌شود. این‌ها شعار نیست. حقایقی است که ره‌یافتگان به منزل عشق و معبد معشوق گفته‌اند. رفته و رسیده‌اند و ما را هم فراخوانده‌اند.

آنچه می‏‌خوانید، اوراقی از کتاب ایمان و عمل و عرفان و سلوک است. این‌که چگونه می‏‌توان از «آنچه هست» به «آنچه باید» رسید، نیازمند «راهنما» است. بهترین راهنمای ما در طیّ این مسیر، رهنمودهای قرآن و ‌اهل‌بیت(عهم) و معارف وحی و حدیث است. اگر بخواهیم از این تفرّج معنوی و عرفانی،‌ با دست و دامنی پر و معطّر بازگردیم، باید از حرف به عمل برسیم و از دانستن به آراستگی به زیورهای اخلاق و گوهرهای معنویت و عرفان. جواد محدثی به قدر بضاعت در کتاب عارفانه مباحثی در تهذیب نفس و اخلاق و خود سازی را بیان می‌کند.

گزیده کتاب عارفانه

وقتی کشتی در دریا، دچار امواج می‌‏گردد و به تلاطم می‌‏افتد، لنگرْ آن را نگه می‌‏دارد و قرار و آرامش می‌‏بخشد. وقتی در صحرایی کسی دچار طوفان سخت می‏‌شود، چنگ زدن به شاخه‏‌های درختی تنومند و پناه گرفتن در سایهٔ صخره‌ای استوار، او را از سقوط و پرت شدن بازمی‏‌دارد.
قرآن کریم، یاد خدا را آرام‌بخش دل‌‏ها می‏‌داند: <أَلَا بذکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ>؛ دل آرام گیرد ز یاد خدای.
یاد خدا، کشتی طوفان‌زدهٔ جان آدمی را ایمن و آرام می‏‌سازد و به ساحل آرامش روحی و روانی می‏‌رساند. این‌که نماز هم یاد خدا به شمار آمده و فرمان خدا به برپایی نماز، به یاد خدا افتادن است <أَقِمِ الصَّلَاةَ لِذکْرِی>، برای آن است که انسان را از غفلت‏‌های روزانه می‏‌رهاند و او را به یاد «ولی‌نعمت» می‌‏اندازد و نام او را بر زبان و یاد او را بر دل، جاری می‏‌سازد. نمازگزار از خلق می‏‌رهد و به خالق می‏‌پیوندد.

تقسیم نمازهای واجب به پنج وقت در شبانه‌روز، برای آن است که فرصت‌‏های بیشتر و نوبت‏‌های پی در پی، برای این انس و ارتباط و آرامش،‌ فراهم آید؛ مثل شناگری که مرتب خود را به لب استخر می‏‌رساند و رفع خستگی و کسب نیرو می‏‌کند و دوباره خود را به آب می‌‏زند؛ یا خلبانی که پیوسته در ارتباط با «برج مراقبت» است، تا گم نشود و به خطر نیفتد و بیراهه نرود و ربوده نشود و سقوط نکند.