گفت و گوی مد و مرگ

جیاکومو لئوپاردی شاعر و فیلسوف، در کتاب گفت و گوی مد و مرگ ما را به تماشای گفت و گویی طنز آمیز و ناآرام درباره قدرت عجیب و ناشناختۀ مُد می برد و همچنین گفت و گوهایی بین هرکول و اطلس، طبیعت و مرد ایرلندی و زمینی و ماه را به تصویر می کشد و مقاله ای دیگر را به تحسین پرندگان اختصاص می دهد.

سخن از فلسفه که به میان می آید ذهن آدمی ناخوداگاه درگیر پیچیدگی آن می شود اما فلسفه ی جیاکومو لئوپاردی در گفت و گوی مد و مرگ (Dialoguo Between Fashion And Daet)، شیرین و ساده است. این اثر در اصل به زبان ایتالیایی بوده و در سال 1857 به دست چارلز ادواردز به انگلیسی برگردانده شده است.

با وجود گذر نزدیک به دو قرن از نگارش آن، یازده داستان کتاب گفت و گوی مد و مرگ هنوز ملموس و تازه اند، چرا که در مورد موضوعاتی نوشته شده اند که از دیرباز دغدغه ی ذهن بشر بوده و هستند و بی آنکه سعی در اثبات چیزی داشته باشند، دیدگاه ما را نسبت به خویش و دیگران تغییر می دهند. گفتگوهایی که حاکی از نگرش خاص جیاکومو لئوپاردی (Giacomo Leopardi) در عمر کوتاه سی و هشت ساله ی او به دنیا و پدیده های آن است.

در تمام طول تاریخ بعضی از کتاب ها جهان را تغییر دادند و شیوه نگاه ما به خودمان و دیگران را دگرگون کردند. آن ها به مباحث، اختلافات عقاید، جنگ ها و انقلاب ها الهام بخشیده اند. آن ها زندگی های بسیاری را ساخته اند و یا تباه کرده اند. حالا نشر روزگار نو برای شما کارهای متفکران بزرگ، پیشگامان، اصلاح طلبان و طالع بینان را فراهم آورده است. ایده هایی که مدنیت را تکان داد و به ما کمک کرد تا آن چه که اکنون هستیم باشیم. (ایده های بزرگ)

در بخشی از گفت و گوی مد و مرگ می خوانیم:
مد: خانمِ مرگ، خانمِ مرگ.
مرگ: صبرکن، به وقتش بدون اینکه صدام کنی، میام سراغت.
مد: خانمِ مرگ.
مرگ: برو به جهنم. وقتی میام که منو نخوای.
مد: مثلاً من فناناپذیرم.
مرگ: فناناپذیر؟ (هزارسال از دوره فناناپذیرا می گذره).
مد: اوه، درست مثل خانم اسپوز پترا رچ spose petra rech، شاعر ایتالیایی قرن شانزده یا نوزده.