صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2 style="text-align: justify;">معرفی کتاب بهشت من کنار توست</h2>
<p style="text-align: justify;"><strong>کتاب بهشت من کنار توست</strong>، اثر مریم بصیری؛ داستان دختری است که زندگی&zwnj;اش با جنگ و رزمنده&zwnj;ای فداکار گره خورده است.&nbsp; دختری که در سن 17 سالگی به آن شعور اجتماعی و سیاسی رسیده است که می&zwnj;تواند ازدواج کند و جبهه رفتن همسر خود را پذیرا شود و وقایع سختی را پشت سر بگذارد و هضم کند و همچنان به زندگی ادامه دهد، راضیه در کشاکش زندگی یاد می&zwnj;گیرد چگونه در سخت&zwnj;ترین شرایط بهترین تصمیم را بگیرد.</p>
<p style="text-align: justify;">این کتاب سرشار از تجربیات و احساسات متفاوت است که خواننده را با خودش همراه می&zwnj;کند و اجازه می&zwnj;دهد، لذت تازه&zwnj;ای از کشف را تجربه کند.</p>
<h2 style="text-align: justify;">گزیده کتاب بهشت من کنار توست</h2>
<p style="text-align: justify;">دیگر راضیه همین که پایش را می&zwnj;گذاشت توی کوچه تا نخود و لوبیا بخرد، یا توی صف نان و روغن کوپنی بایستد، زن&zwnj;ها با دیدنش پچ پچ می&zwnj;کردند و منتظر بودند راضیه به روی&zwnj;شان بخندد و برای عروسی دعوت&zwnj;شان کند. می&zwnj;شنید یکی پشت سرش می&zwnj;گوید خیلی خوش&zwnj;شانس بوده که یک پسر مجرد به خواستگاری&zwnj;اش آمده و یکی دیگر می&zwnj;گفت باید جوان&zwnj;ها بدانند که خوب است با همسر شهید ازدواج کنند و یادگار شهدا را بزرگ کنند. یکی برای راضیه دل سوزی می&zwnj;کرد که مجبور است با یک نابینا زندگی کند و زن دیگری می&zwnj;گفت باید افتخار کند که می&zwnj;خواهد پس از یک شهید، همسر یک جانباز، آن هم جانبازی چون رحمان بشود. راضیه حرف&zwnj;ها را می&zwnj;شنید و دم نمی&zwnj;زد.</p>
<p style="text-align: justify;">هر روز به خودش می&zwnj;گفت می&zwnj;رود دَم درِ دفتر بسیج محله و به آقارحمان می&zwnj;گوید به خون یاسر دست از سر او بردارد و لحظه&zwnj;ای دیگر پشیمان می&zwnj;شد و راه خانه&zwnj;اش را در پیش می&zwnj;گرفت تا یاسر، مادربزرگش را عاصی نکند و او را با آن عصا و پای دردناکش دنبال خودش نکشاند. عزت که آمد راضیه نفس راحتی کشید. می&zwnj;دانست که بالأخره مادرش می&zwnj;تواند جواب خانواده رحمان را که با بهانه و بی&zwnj;بهانه یک روز در میان به او سر می&zwnj;زدند، بدهد. می&zwnj;دانست که مادرش دیگر مثل خانم جان رودربایستی ندارد و بالأخره می&zwnj;تواند او را از آن همه حرف و حدیث برهاند.&nbsp;<br>- ببین دخترم، این چند روزه من و آقات هر شب درباره تو با هم حرف می&zwnj;زدیم. خیلی با هم کلنجار رفتیم؛ آخرش آقات گفت وقتی راضیه تونست دو سال پیش درست فکر کنه و جواب بده، حالام خودش می&zwnj;تونه خوب و بد زندگیش&zwnj;رو تشخیص بده. اما من می&zwnj;گم تورو باید به زور شوهر داد اونم نه به هر کسی، به یه آدمی که اگه بهتر از آقا یاسر مرحوم نباشه، بدتر از اونم نباشه. تمام افتخار ما تو فامیل اینه که دومادمون شهید شده، حالام باید یه آدم مسلمون مثل خود آقایاسر دومادمون بشه.&nbsp;<br>راضیه، پسرش را به سینه&zwnj;اش فشرده بود و هیچ نمی&zwnj;گفت که عزت رو کرد به خانم جان. - نه که فکر کنین دارم جلو روتون می&zwnj;گم خانم جان، به ولای علی کسی مثل پسر شما تو طایفه ما نبوده. حالام اگه شما بگین آقا رحمان جوون با خداییه، خودم می&zwnj;رم خونه&zwnj;شون و ته توی ماجرا رو در می&zwnj;یارم. خانم جان تنها گفت: &laquo;هر گل زدی به سر خودت زدی عزت.&raquo; و راضیه شیرهای دور دهان یاسر را پاک کرد و او را در بغل مادرش گذاشت و در حالی که دکمه&zwnj;های یقه&zwnj;اش را می&zwnj;بست، بلند شد.&nbsp;<br>- خب لااقل بگو من چیکار کنم دختر! از وقتی که اومدم یه کلوم درست و حسابی با من حرف نزدی. سرِ زمستونی دو تا بچه&zwnj;رو ول کردم به امون خدا اومدم این جا که لال بازی برام در بیاری!.. .&nbsp;</p>

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی بهشت من کنار توست