نظرات کاربران و نقد و بررسی اسمی از تبار ابراهیم

یک چادر مشکی هم برای همسر آینده اش خریده بود. چادری که هیچ گاه رنگ صاحبش را ندید. هنگامی که چادر همسرش را به من داد، سرش را پایین انداخته بود، لپ هایش ازخجالت سرخ شده بود. کمی مِن مِن کرد و گفت: «مامان جان، این پارچۀ چادری رو برای عروس آینده ت گرفتم.» پارچۀ چادری را بوسیدم و روی چشمانم گذاشتم و گفتم: «یه دونه پارچه هم خودم برای عروس آینده م گرفتم. این رو می کنم چادر عقدش، اون یکی هم برای عروسی ش می برم.» عروسی که هیچ گاه راهی به خانه مان پیدا نکرد.