صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2>معرفی کتاب گرای باقر</h2>
کتاب گرای باقر، خاطرات شفاهی باقر نیک سخن، دیده&zwnj;بان لشکر 17 امام علی بن ابیطالب(علیه&zwnj;السلام) در دوران دفاع مقدس است که به قلم شیوا و روان امیرحسین انبارداران به رشته تحریر درآمده است. این کتاب&nbsp;در انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است. خاطرات باقر نیک سخن از آن جهت خواندنی است که منظر او با منظر سایر رزمندگان حاضر در 8 سال دفاع مقدس، یک تفاوت اساسی دارد و آن هم این که او اکثر صحنه&zwnj;ها و لحظات حمله و دفاع را از ارتفاع برجک&zwnj;های دیده&zwnj;بانی تماشا می&zwnj;کند. همین باعث شده است تا قوه تحلیلش در نبردها با دیگران متفاوت باشد. از آنجا که باقر نیک سخن با دستِ بستۀ جمهوری اسلامی در تامین مهمات سنگین برای ادوات و توپخانه کاملاً آشناست، هرگز به ماندن در بالای دکل دیده بانی اکتفا نکرده و در لحظات سخت و نفس گیر جنگ، کنار نیروهای خطوط اول قرار می&zwnj;گیرد و از آن جا گلوله&zwnj;ها را هدایت می&zwnj;کند تا گلوله&zwnj;ای هدر نرود.
<h2>گزیده کتاب گرای باقر</h2>
ننه یک دنیا خودش را سرزنش کرده بود که اسمم را نگذاشته باقر؛ وقتی آب جوش سماور روضۀ زنانۀ همسایه همۀ بدنم را سوزانده و جزغاله کرده بود. تولد من حوالی روز شهادت امام محمد باقر (ع) بوده، وقتی در دوسالگی با آب جوش می&zwnj;سوزم، مادر به این فکر می افتد اگر اسمم را گذاشته بود باقر، شاید نمی&zwnj;سوختم! عمه خانم، مادر شهید احمد غفاری، به ننه&zwnj;ام گفته بود: &laquo;راضیه! این بچه دیگر برای تو بچه نمی&zwnj;شود.&raquo; گفته بود &laquo;بوی تعفن گرفته&raquo;، گفته بود &laquo;خودت را اسیر نکن به پای یک بچۀ مرده&raquo;، گفته بود &laquo;خدا کریم است و دوباره پسر نصیبت می&zwnj;کند تا جنست جور بشود و دخترت فاطمه از یکی یک دانه&zwnj;ای دربیاید.&raquo; نور ببارد به قبر معصومه خانم نادری، زن عمو مصطفی؛ تا وقتی زنده بود، همین ماجرای حرف&zwnj;های عمه به ننه&zwnj;ام را برای خودم و دیگران می&zwnj;گفت، و... حکمت و بزرگی خدا را! خیلی حرف&zwnj;های دیگر هم گفته بود عمه خانم! ننه فقط شنیده بود. بوی تعفنِ بدن سوختۀ تنها پسرش را تحمل کرده بود، حدود دو هفته بی خوابی کشیده بود، متوسل شده بود به امام باقر، التماس کرده بود به آقا... نمی&zwnj;دانم، شاید به امامزادۀ نزدیک خانه مان، حرم حضرت موسی مبرقع هم رفته و دخیل بسته باشد به ضریح پسر امام جواد. خبر ندارم، فقط می&zwnj;دانم و می&zwnj;شنیدم مرا نظرکردۀ امام باقر می&zwnj;دانست. جنگ هم که شد، خیالش راحت بود. همیشه به من می&zwnj;گفت: &laquo;تو زنده می مانی، امام باقر تو را به من برگرداند، بعد از حدود دو هفته التماس و یک دنیا نذر و نیاز.&raquo;

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی گرای باقر