شابک

سال نشر

صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

<h2>معرفی کتاب شهید علیرضا توسلی</h2>
<p style="text-align: justify;"><strong>کتاب شهید علیرضا توسلی</strong>، روایت&zwnj;هایی از زندگی و خاطرات پایه&zwnj;گذار لشکر فاطمیون (ابوحامد) می&zwnj;باشد که توسط همسر، خانواده و هم&zwnj;رزمان این شهید عزیز بیان شده است.</p>
<p style="text-align: justify;">تا هفت سالگی، هم از نعمت حیات مادر محروم شد، هم از فیض حضور پدر. پدری روحانی و سرشناس که ارادتی قلبی به امام (ره) داشت و این علاقه ارثیه معنوی او در قلب پسرهایش بود. زیرا برادر علیرضا نیز در سال&zwnj;های ۵۸-۵۷ در زمره جان باختگان محبت امام خمینی (ره) بود. پس از مرگ برادرش، علیرضا نیز مصمم شد تا راه محبت پدر و خون از کف رفته برادر را دنبال کند تا آنجا که در نوجوانی حوالی سال ۶۳  ایران را با وجود درگیری&zwnj;های جنگ تحمیلی، امن&zwnj;ترین خاک جهان برای تنفس هوای اسلام دید. پس همراه با دیگر برادرش به ایران مهاجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان و بعدتر قم ساکن شد و به موازات تحصیلات حوزوی، خود را به انجام کار&zwnj;های ساختمانی مشغول کرد، اما با اوج گیری درگیری&zwnj;ها در کردستان و مناطق جنگی، قلم را زمین گذاشت و اسلحه را در دست گرفت.</p>
<p style="text-align: justify;">یک سال پس از مبارزه در مرز&zwnj;های ایران و عراق، جهاد خود را در ناآرامی&zwnj;های کشور اجدادی اش دید و با بازگشت به افغانستان، در رکاب شهید مزاری در جنگ&zwnj;های احزاب و گروه&zwnj;های مسلح حاضر شد، سپس به ایران برگشت تا در پایگاه&zwnj;های بیرجند و بجنورد مهارت&zwnj;های نظامی خود را تقویت کند و این بار با تجربه نظامی بیشتر به وطنش بازگشت. سال ۷۴ بود و هم رزمان افغانستانی او با حمایت برادران ایرانی اش، مبارزه علیه طالبان را با درایت و طراحی عملیات هوشمندانه به پیش بردند.</p>
<p style="text-align: justify;">با شکست طالبان، ادامه جنگ&zwnj;های افغانستان که نتیجه&zwnj;ای جز برادرکشی به همراه نداشت، او را به سوی ایران بازگرداند و پس از آن در سال ۹۰ با آغاز جنگ در سوریه، بار دیگر روحیه ظلم ستیز او، با پیگیری اخبار ناآرامی ها، زندگی اش را به سمت و سوی جهاد برد. مراودات و آمد و شد&zwnj;های او با مدافعان حرم، سرانجام در سال ۹۲ با گسترش جلسات محرمانه تا منزل شخصی اش، ایده تشکیل تیپ فاطمیون را به مرحله فراخوان رساند تا علاوه بر دفاع از اسلام، برادری افغانستانی&zwnj;ها با ایرانیان را نمایان کند و به این ترتیب با اعلام آمادگی هفتاد، هشتاد نفر از جهادگران افغانستانی، در تاریخ ۲ اردیبهشت سال ۹۲ نخستین گروهان بیست ودونفره فاطمیون، به فرماندهی علیرضا توسلی عازم جبهه&zwnj;های نبرد سوریه شدند. فرمانده&zwnj;ای که نام مستعار ابوحامد را برای خود برگزید و در روز&zwnj;هایی که جبهه دشمن از سوی بسیاری از کشور&zwnj;های معاند تجهیز می&zwnj;شد، با سلاح ایمان و پشتوانه چهره&zwnj;هایی چون حاج قاسم سلیمانی، عملیت&zwnj;های موفقیت&zwnj;آمیز متعددی را مدیریت کرد.</p>
<p style="text-align: justify;">نام او برای موفقیت هر عملیاتی کافی بود. حضور مؤثر و تفکر بدون مرز او برای دفاع از خاک مقدس اسلام در هر جغرافیایی، تیپ فاطمیون را بعدتر به لشکر فاطمیون وسعت داد. شهید توسلی که سرانجام بر تپه&zwnj;های استراتژیک قرین حوالی درعای سوریه برابر جبهه النصره به شهادت رسید، در روز شهادت حضرت زهرا (س) ۹ اسفند ۹۳ به خاک سپرده شد و تقارن چهلمین روز شهادت او با ولادت ایـشـان، سنـدی بــرخلوص و حضور قلب این فرمانده دلیر فاطمیون در راه دفاع از حرم بود.</p>
<h2 style="text-align: justify;">گزیده کتاب شهید علیرضا توسلی</h2>
<p style="text-align: justify;">اواخر سال ۱۳۸۹ فرصتی پیش آمد که از افغانستان کاروان&zwnj;های زیارتی می&zwnj;آمدند ایران و بعداز زیارت امام رضا عازم کربلا و سوریه می&zwnj;شدند. این فرصت خوبی بود برای اینکه اقوام را ببینیم. ابوحامد پیگیر بود کی می&zwnj;آیند تا آن&zwnj;ها را از هتل بیاورد منزل خودمان. به شدت به صلۀ رحم اهمیت می&zwnj;داد و در مسافرت&zwnj;های کاری هم حتی به دورترین فامیلش سر می&zwnj;زد.<br>گاهی زنگ می&zwnj;زد و می&zwnj;گفت: &laquo;من دارم با چند مهمان می&zwnj;آیم خانه.&raquo; مثلاً یک بار تماس گرفت که &laquo;دوازده نفر مهمان داریم، اما شما اندازۀ بیست نفر غذا درست کن.&raquo; از این کارهایش خوشم می&zwnj;آمد. یکی از اقوام سادات بود و می&zwnj;گفت: &laquo;من در خواب هم نمی&zwnj;بینم بروم کربلا.&raquo; تمام وسایل زندگی&zwnj;اش را فروخته بود تا برود کربلا.<br>در همین بحبوحه متوجه شدیم کاروان&zwnj;های بعدی که می&zwnj;آیند، نمی توانند بروند سوریه، چون ناامن شده بود. ابوحامد پیگیر ماجرا شد. جلسات با دوستانش شروع شد. بعداز گذشت دو سال، یعنی اواخر سال ۱۳۹۱، سه ماه رفت کابل. وقتی آمد، دائم به تهران رفت وآمد می&zwnj;کرد. تلفنی صحبت می&zwnj;کرد و بی&zwnj;قرار بود. وقت نداشت با بچه&zwnj;ها باشد. ساعت&zwnj;ها با رفقایش در خانه جلسه می&zwnj;گذاشتند. پرسیدم: &laquo;ماجرا چیست؟ چه خبر است؟&raquo;<br>گفت: &laquo;خانم، به کسی نگو، ولی پیگیریم بچه&zwnj;های تشکیلات را جمع کنیم و برویم سوریه. نمی&zwnj;دانی این مردم از دست تکفیری ها چه می&zwnj;کشند!&raquo; یک بار سر سفره داشت اخبار سوریه را نشان می&zwnj;داد. نتوانست غذا بخورد. گفت: &laquo;من اینجا باشم و هم&zwnj;کیشانم در این وضعیت باشند؟!&raquo;</p>
<p></p>

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی شهید علیرضا توسلی