صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2><span>معرفی کتاب قصه&zwnj;های بهرنگ "داستان&zwnj;های صمد بهرنگی"</span></h2>
<p><span>ادبیات کودکان در ایران تا پیش از صمد بهرنگی، آمیزه&zwnj;ای از دستورهای تربیتی و سانتی&zwnj;مانتالیسم شهرنشینی بود؛ آن هم در جامعه&zwnj;ای که برخلاف امروز، اکثریت جمعیت آن را روستانشینان شامل می&zwnj;شدند. داستان&zwnj;های صمد بهرنگی، نمونه&zwnj;هایی از خودانگیختگی اجتماعی ادبیات است؛ آن&zwnj;جا که زیست بوم، ادبیات خود را خلق می&zwnj;کند. </span><strong>کتاب </strong><span><strong>قصه&zwnj;های بهرنگ</strong>، اثر صمد بهرنگی؛ شامل داستان&zwnj;های کوتاه، با محتوای فانتزی، تخیلی و رئالیست است که اگر چه برای کودکان به نگارش درآمده، اما بزرگسالان هم از آن بی&zwnj;بهره نمانده&zwnj;اند.&nbsp;</span></p>
<p><span>این کتاب سبک ادبیات نویسنده را به مخاطب القا می&zwnj;کند و مقصود از این سبک، فهماندن دو نکته&zwnj; اساسی است که صمد بهرنگی به آن باور داشته است: </span><span>نکته&zwnj;ی اول؛ ادبیات کودکان باید پلی باشد بین دنیای رنگین بی&zwnj;خبری و در رؤیا و خیال&zwnj;های شیرین کودکی و دنیای تاریک و آ گاه غرقه در واقعیت&zwnj;های تلخ و دردآور و سرسخت محیط اجتماعی بزرگ&zwnj;ترها. کودک باید از این پل بگذرد و آ گاهانه و مسلّح و چراغ به دست به دنیای تاریک بزرگ&zwnj;ترها برسد. در این صورت است که بچه می&zwnj;تواند کمک و یار واقعی پدرش در زندگی باشد و عامل تغییردهنده&zwnj;ی مثبتی در اجتماع راکد و هر دم فرورونده. </span><span>نکته&zwnj;ی دوم؛ باید جهان&zwnj;بینی دقیقی به بچه داد؛ معیاری&nbsp; به او داد که بتواند مسائل گوناگون اخلاقی و اجتماعی را در شرایط و موقعیت&zwnj;های دگرگون&zwnj;شونده&zwnj;ی دائمی و گوناگون اجتماعی ارزیابی کند.</span><span></span></p>
<h2><span>گزیده </span><span>کتاب قصه&zwnj;های بهرنگ "داستان&zwnj;های صمد بهرنگی"</span></h2>
<p><span><strong>اذان&zwnj;گو</strong><br>یکی بود یکی نبود. درویشی بود که قصیده می&zwnj;خواند و از مردم پول می&zwnj;گرفت. روزی به درِ خانه&zwnj;ای رسید و شروع کرد به قصیده خواندن. بشقابی پر از طلا به او دادند. هم بشقاب و هم سرپوش بشقاب هر دو &nbsp;از طا بود. درویش، طلاها را به کشکولش ریخت و خواست بشقاب و سرپوش را پس بدهد که گفتند: &laquo;بابادرویش همه&zwnj;اش مالِ توست.&raquo; درویش از آن&zwnj;جا رفت درِ خانۀ دیگری را زد. باز بشقابی پر از طا به او دادند که هم بشقاب و هم سرپوش بشقاب هر دو از طلا بود. خواست<br>بشقاب و سرپوش را پس بدهد که نگرفتند و گفتند: &laquo;همه&zwnj;اش مالِ توست.&raquo; خلاصه، درویش درِ هفت خانه را زد و هفت بشقاب طلا گرفت. درویش چنان متعجّب شده بود که عاقبت نتوانست خودداری کند و از یک نفر پرسید: &laquo;صاحبان این خانه&zwnj;ها کیستند؟&raquo; آن یک نفر گفت: &laquo;این هفت خانه مالِ یک زن است. هر کی دمِ در خانه&zwnj;اش بیاید، همین&zwnj;جوری یک بشقاب طلا بهش می&zwnj;دهند.&raquo; درویش از آن&zwnj;جا گذاشت رفت به قصرِ پادشاه. در زد. قراول بیرون آمد. درویش را دید، پنج قرانی به کشکولِ درویش انداخت و گفت: &laquo;راهت را بگیر و برو!&raquo; درویش گفت: &laquo;من با خود پادشاه کاردارم.&raquo; قراول هر چه کرد نتوانست درویش را کنار بزند. عاقبت پادشاه که از آن برها رد می&zwnj;شد سروصدا شنید و گفت: &laquo;ولش کنید بیاید!&raquo; درویش رفت پیش پادشاه و گفت: &laquo;پادشاه به سامت! در فلان جا به خانه&zwnj;ای رفتم هفت بشقاب طلا به من دادند؛ اما در این جا که خانۀ پادشاه است فقط پنج قران می&zwnj;دهند.&raquo; پادشاه انگشت به دندان گرفت و گفت: &laquo;باورکردنی نیست. باید خودم بروم ته و توی قضیه را در بیاورم. بابادرویش، تو پاشو لباس&zwnj;هایت را بکَن، لباس&zwnj;های من را بپوش و تا برگشتن من بنشین سرِ جای من. من هم لباس&zwnj;های تو را م&zwnj; پوشم و می&zwnj;روم پرس&zwnj;وجویی بکنم.&raquo; پادشاه پا شد لباس&zwnj;های درویش را به تن کرد و راه افتاد. رفت و رسید به همان هفت خانه. از هر هفت خانه یک دُوْری پر از طلا بهش دادند. دمِ درِ هفتم، پادشاه دوریِ طلا را پس زد و گفت: &laquo;ببینید، من طلای شما را نمی&zwnj;خواهم. بگویید ببینم صاحب این هفت خانه کیست؟&raquo; دربان&zwnj;ها گفتند: &laquo;مال خانمِ ماست.&raquo; پادشاه گفت: &laquo;خواهش می&zwnj;کنم من را پیش او ببرید.&raquo; پادشاه را تو بردند. پادشاه دید زنی سر تا پا لباس سیاه پوشیده نشسته است بالای اتاق. پادشاه گفت: &laquo;خانم، من از کارِ شما اصلا سر در نمی&zwnj;آورم. آخر شما</span> چه&zwnj;قدر <span>طلا دارید که این&zwnj;قدر بخشش می&zwnj;کنید، باز هم تمام نمی&zwnj;شود؟&raquo;.. .</span><span></span></p>

قصه های بهرنگ

صمد بهرنگی

<h2>معرفی و تاریخچه انتشارات روزبهان</h2>

<p><strong>انتشارات روزبهان </strong>با 44 سال سابقه فعالیت فرهنگی از سال 1356 کار خود را آغاز کرده است. این ناشر یکی از قدیمی&zwnj;ترین انتشارات ایران با بیش از ۷۰۰ عنوان کتاب می باشد. انتشارات روزبهان کوشیده تا با جذب مولفین، مترجمین، محققین و &zwnj;پژوهشگران متخصص امکان تولید محتوایی درخور مخاطبین خود فراهم کند.</p>

<h2>موضوعات و حوزه فعالیت نشر روزبهان</h2>

<p>انتشارات روزبهان در عرصه&zwnj;های مختلفی مانند ادبیات، هنر، فلسفه، علوم سیاسی، علوم اجتماعی، تاریخ، روانشناسی، کودک&zwnj;ونوجوان، طبیعت و جانوران، فنی و مهندسی، سینما، تئاتر، کتب مرجع و کتب ورزشی آثار متنوعی را منتشر و به دست خوانندگان خود رسانده&zwnj;است. مهمترین نویسندگانی که این ناشر کتاب های آنها را منتشر کرده است، به این شرح اند: نادر ابراهیمی، عباس میلانی، بهرام بیضایی، محمد قاضی، عبدالرحیم جعفری، صمد بهرنگی، غلامرضا امامی، خسرو حکیم رابط، سوابه فضایلی، محسن یلفانی، احمد دامود، مهندس مجتبی طباطبایی، دکتر احمد خلیقی، دکتر غلامرضا وزیری الهی، پرینوش صنیعی.</p>

<h2>کتاب های انتشارات روزبهان</h2>

<p>از مهمترین و معروف ترین کتاب های انتشارات روزبهان می توان به: &laquo;آتش بدون دود&raquo;،&laquo;ابن مشغله&raquo;،&laquo;مهاتما گاندی&raquo;، &laquo;بر جاده های آبی سرخ&raquo;،&laquo;آتش سوزی ها&raquo; اشاره کرد.</p>

<h2>اطلاعات تماس نشر روزبهان</h2>

<p>برای برقراری ارتباط با نشر روزبهان می توانید از طریق درگاه های زیر اقدام کنید:<br />
تلفن تماس: 021-66492253<br />
ایمیل: info@roozbahan.com<br />
آدرس: خیابان انقلاب، بین فخر رازی و دانشگاه، پلاک ۱۲۰۶،&zwnj; فروشگاه و دفتر انتشارات</p>


کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی قصه های بهرنگ