صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2>معرفی کتاب من سرباز بشار نیستم</h2>
<p><strong>کتاب من سرباز بشار نیستم</strong>، اثر مجید پورولی کلشتری؛ داستانی متفاوت از مدافعان حرم را روایت می&zwnj;کند. عنوان کتاب من سرباز بشار نیستم، از برخی شایعات و تهمت&zwnj;هایی که در فضای مجازی به رزمندگان ایرانی نسبت داده می&zwnj;شد و آن&zwnj;ها را سرباز بشار اسد می&zwnj;خواندند، گرفته شده است.</p>
<p>داستان درباره یک طلبه سنتی اهل اصفهان است که دل مشغولی&zwnj;اش رفتن به دنبال روایات و احادیث معصومان (ع) و نشر این احادیث در میان جامعه است. او برای گرفتن مدرک دکترای ادبیاتش به لبنان می&zwnj;رود و هنگام بازگشتش دست تقدیر او را به سوریه می&zwnj;کشاند و در مقابل یک سرباز داعشی و ۱۲ دختر سنی قرار می&zwnj;دهد. در کنار این ماجرا با داستان عاشقانه طلبه با همسرش و نامه&zwnj;های عاشقانه&zwnj;ای که میان آن&zwnj;ها رد و بدل می&zwnj;شوند نیز همراه می&zwnj;شویم.</p>
<h2>گزیده کتاب من سرباز بشار نیستم</h2>
<p>اسماعیل. اسماعیل. اسماعیل.<br>قلم دست گرفته&zwnj;ام تا برای تو بنویسم. برای تو یا شاید برای خودم! نمی&zwnj;دانم. نشسته&zwnj;ام کنار پنجره و دارم به تبریزی&zwnj;هایِ خیس تویِ کوچه نگاه می&zwnj;کنم. ساعت از دو نیمه شب گذشته است. باران می&zwnj;بارد و شیشه پنجره خیس شده. انگار تمام شهر خوابیده&zwnj;اند. خبرش مثل بمب بود. خبر خواستگاریِ تو را می&zwnj;گویم! هیچ&zwnj;کس باور نمی&zwnj;کرد.</p>
<p>همه می &zwnj;پرسیدند: خانم زهرا با یک آخوند ازدواج کرده؟! واقعا؟! دخترهایِ فامیل یکی یکی تلفن &nbsp;کردند خانه&zwnj;مان تا درباره خواستگاری سوال کنند. تو آن روزها فقط یک اسم بودی اسماعیل. یک اسم و یک عکس کوچک سه در چهار! من کم کم عاشقت شدم. کم کم نگاهم توی مردمک&zwnj;هایِ تو گره خورد. کم کم به صدایِ گرم و دوست داشتنیِ تو عادت کردم. عشق مثل یک نسیم است. لااقل برای ما زن&zwnj;ها مثل نسیم است. طوفان نیست. شور ندارد. تندی ندارد. آرام و آهسته است. مثل یک پیچک که می&zwnj;پیچد دورِ یک دیوار. یا مثل یک قاصدک که توی نسیم رقص کنان می&zwnj;نشیند کفِ دستِ آدم.</p>
<p>روز به روز از آشنایی ما و ازدواج ما گذشت و صدایت توی دالانِ گوش&zwnj;هایم نفوذ کرد و ماندگار شد. وقتی کنارم بودی حالم خوب بود. مادرجان می&zwnj;گفت: آقااسماعیل را که می&zwnj;بینی رنگ و رویت باز می&zwnj;شود. من خجالت می&zwnj;کشیدم. سرم را می&zwnj;انداختم پایین و چیزی نمی&zwnj;گفتم. مادرجان راست می&zwnj;گفت. تو را که می&zwnj;دیدم تمام تنم داغ می&zwnj;شد. ضربانِ قلبم تند می&zwnj;شد. فکر می&zwnj;کردم لابد مال دوران خواستگاری و اوّل&zwnj;هایِ آشنایی است. امّا نه! این حسّ ناب تمام نشد. همیشه وقتی می&zwnj;رفتی بیرونِ خانه، دلتنگِ تو بودم. چه آن وقت که مسجد سر محلّه بودی، چه روزهایی که سیستان یا لبنان بودی.. .</p>

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی من سرباز بشار نیستم