هرچند نویسنده در سن و سال کمی این رمان را نوشته ولی رمانی با محتوا و ارزشمند است. شخصیت اصلی ملموس و واقعی است. حتی به کسانی که به رمان‌های دفاع مقدس علاقه‌ای ندارد توصیه می‌کنم این کتاب را بخوانند. متنی روان و گاهی ادبی دارد. صحنه‌ها را خوب به تصویر کشیده؛ داستان غافل‌گیرکننده‌ای دارد و آدم دوست دارد ادامه‌ی داستان را زودتر بخواند و در پایان آدم بلافاصله می‌رود سراغ کتاب بعدی یعنی بیوتن. جملاتی از کتاب: نوشیدنی برای من! من نصفه‌ی دیگر جام زهر را می‌خواهم! نوشیدنیِ خوبی است. امام هم از آن خورده، تبرک است! .... اگرچه دریا را از ماهی‌ها گرفته‌بودند، ماهی‌ها خود دریا شده‌بودند! .... هرکس یک بار بالا و پایین پریدن ماهی را دیده‌باشد تصدیق می‌کند که ماهی از بی‌آبی به دلیل طبیعی نمی‌میرد، ماهی به خاطر آب خودش را می‌کشد! خشم، عجز، تنهایی، خفقان...
کتابی بود که دوران نوجوانی مرا سمت و سوی دیگری داد. بسیار دوستش داشتم و از همین‌جا با آثار آقای امیرخانی همراه شدم.
این کتاب فوق العاده است. مخصوصا انتهای کتاب، پشیمون نمیشید از خوندش