صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2>معرفی کتاب جریان&zwnj;های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357)</h2>
&nbsp;کتاب جریان های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357)، اثر رضا بیگدلو؛ به موضوع بررسی جریان&zwnj;های فرهنگی در دو دهه منتهی به انقلاب اسلامی می&zwnj;پردازد. از دیگر وجوه اهمیت این پژوهش فهم عوامل و زمینه&zwnj;های شکل&zwnj;گیری انقلاب اسلامی است.
 با وجود اینکه این پژوهش ماهیت مستقلی دارد، اما از آنجایی که سیر جریان&zwnj;های فرهنگی در پایان سلسله پهلوی و در آستانه انقلاب اسلامی به مسلط شدن جریان بومی&zwnj;گرا و مذهبی و همه&zwnj;گیر شدن ارزش&zwnj;ها و باورها و هنجارهای مربوط به آن&zwnj;ها منجر شد، مطالعه این جریان&zwnj;ها در فهم علل پیروزی انقلاب بسیار مفید خواهد بود.
 فرضیه اصلی پژوهش این است که دگرگونی در آرایش جریان&zwnj;های فرهنگی و برتری جریان فرهنگی بومی&zwnj;گرا و نوگرای دینی در دهه ۴۰ و ۵۰ را باید در تحولات درونی این جریان و همچنین دگرگونی در دیدگاه&zwnj;های جریان فرهنگی چپ دانست.&nbsp;
فرهنگ به معنای گسترده آن را می&zwnj;توان نظامی از باورها، ارزش&zwnj;ها، سمبل&zwnj;ها، رفتارها و مصنوعاتی دانست که اعضای یک جامعه در تطبیق جهان&zwnj;شان و در رابطه با یکدیگر به کار می&zwnj;برند و از راه آموزش و تربیت از نسلی به نسل دیگر منتقل می&zwnj;شود.
 این تعریف نه تنها الگوهای رفتاری، بلکه الگوهای اندیشه که شامل معانی مشترکی است که اعضای یک جامعه به پدیده&zwnj;های گوناگون طبیعی، فکری و از جمله دین نسبت می&zwnj;دهند را در بر می&zwnj;گیرد. روش این پژوهش به شیوه تاریخی و با تکیه بر منابع کتابی، اسناد، مجلات و شواهد دیگر است. 
کتاب جریان&zwnj;های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357) به عنوان یک پژوهش بنیادی، در صدد است، بدون گرته&zwnj;برداری غیر خلاق از نظریه&zwnj;های موجود در علوم اجتماعی و سیاسی، به کشف و توصیف جریان&zwnj;های فرهنگی ایران در این دوره بپردازد.
<h2>گزیده کتاب جریان&zwnj;های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357)</h2>
رویکرد علم&zwnj;باوری
اگر چه دهه&zwnj;های ۲۰ و ۳۰، دوران چیرگی قرائت علمی از دین و تفسیر آن بر اساس دستاوردهای جدید علمی بود، این گرایش در دهه&zwnj;های ۴۰ و ۵۰ توان کمتری به حیات خود ادامه می&zwnj;داد. شخصیت بارز و چهره&zwnj;ی اصلی این گرایش در این دو دهه، همانند دهه&zwnj;های پیش، مهندس مهدی بازرگان بود. بازرگان، به عنوان مهم&zwnj;ترین نماینده&zwnj;ی نوگرایی دینی با رویکرد علم&zwnj;گرایی در دهه&zwnj;های ۲۰ و ۳۰، در دهه&zwnj;های ۴۰ و ۵۰ نیز همچنان در عرصه&zwnj;های فکری، اجتماعی و سیاسی حضوری فعال و گسترده داشت. 
رویکرد بازرگان در دهه&zwnj;های گذشته بر محور علم&zwnj;باوری و عرضه&zwnj;ی تفسیری عقل&zwnj;گرایانه با تکیه بر آزادی&zwnj;خواهی بود. وی به ادامه&zwnj;ی نگارش آثار خود در این زمینه با تاکید بر علم&zwnj;گرایی و آزادی&zwnj;خواهی به عنوان دو رکن اساسی اندیشه&zwnj;اش ادامه داد. بازرگان در تفسیرهای خود از دین و قرآن زبان علمی و تجربی را بر زبان&zwnj;های فلسفی و کلامی ترجیح می&zwnj;داد. 
با وجود استفاده از این زبان جدید، تفسیرهای وی از دین و قرآن هیچ&zwnj;گاه ساختار شکنانه نبود و با معتبر دانستن تفسیرهای گذشته، هیچ&zwnj;گاه آن&zwnj;ها را زیر سوال نمی&zwnj;برد. تفسیر بازرگان با رویکرد تجددگرایان به دین و مذهب نیز متفاوت بود.. .

جریان های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357)

رضا بیگدلو

<h2>معرفی انتشارات سازمان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی</h2>

پس از پشت سر گذاشتن جنگ تحمیلی و بعد از آن که کم کم فضا برای ظهور و بروز اندیشه های فکری متفاوت آزاد شد. از طرفی ذهن هایی که تاکنون درگیر جنگ و حوادث آن بودند مجال تحقیق و تفکر یافتند و از سوی دیگر دشمن که در عصر پیکار سخت افزاری راه به جایی نبرده بود رو به عرصه فرهنگی آورد. ایجاد شبهات، تهیه مطالبی با محتوای زرد توسط دست&zwnj;های نفوذ در داخل کشور از یک سو و لزوم کار و تلاش در عرصه&zwnj;های مختلف فرهنگی نظری آسیب&zwnj;شناسی فرهنگی، حفظ فرهنگ ملی و مذهبی، تلاش در عرصه پاسخگویی به شبهات و تولید محتوای مناسب برای خوراک فکری اقشار تحصیلکرده و اهل مطالعه از سوی دیگر لزوم تشکیل موسسات فرهنگی همسو با انقلاب را بسیار نمایان ساخت. 
حسب الامر فرمایش رهبر بزرگ انقلاب در راستای فعالیت سالم فرهنگی آقای علی اکبر رشاد پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی را به عنوان نهاد علمی فکری دانشگاهی حوزوی با اهداف نظریه پردازی و نوآوری علمی در جهت توسعه و تعمیق معرفت دینی، بسط مطالعات راهبردی و کاربردی گره گشا در قلمرو حکمت و اندیشه دینی و فرهنگ و معارف اسلامی، تعمیق و تحکیم بنیادهای معرفتی گفتمان فکری انقلاب اسلامی، رفع نیازهای نظری جمهوری اسلامی زمینه نظامات اجتماعی رفتاری اسلام، ارائه الگوی مناسب اسلامی ایرانی، فعالیت در حوزه دین پژوهی فرهنگ و اندیشه و نظامات اسلامی ناظر بر نیازها و نظریه های نوپدید در سال 1373 تاسیس کرد. چند موسسه وابسته از جمله مرکز مطالعات پیشرفت و تمدن، مرکز رشد و نوآوری علوم انسانی اسلامی و کانون اندیشه جوان برای تحقق اهداف مشخص شده در اساسنامه پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با وی همکاری می&zwnj;کنند. دفتر و فروشگاه مرکزی سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در تهران است اما این سازمان درشهر مقدس قم هم دارای دفتر و فروشگاه ارائه محصولات می&zwnj;باشد. 
این پژوهشگاه دارای شخصیت حقوقی مستقل و در حکم نهاد عمومی و غیر دولتی فعالیت می کند و شامل چهار پژوهشکده در حیطه های فرهنگ و مطالعات اجتماعی، دانشنامه نگاری دینی، نظام&zwnj;های اسلامی، حکمت و دین پژوهی است که هرکدام از این پژوهشکده های شامل چند گروه علمی با عناوین مختلف هستند و اهداف و برنامه های خاصی را دنبال می&zwnj;کنند و تولیدات محتوایی متناسب با نیاز جامعه و مسائل روز در حیطه های مختلف تهیه می نمایند. سازمان انتشارات قسمتی از موسسه است که وظیفه چاپ و انتشار محتواهای تولید شده را به عهده دارد.

<h2>آدرس دفتر مرکزی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی</h2>

تهران، خیابان شهید بهشتی، تقاطع اتوبان مدرس، پلاک56 
تلفن: 02188503341

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی جریان های فرهنگی ایران معاصر (1340-1357)