معرفی کتاب مسئله پوشش

کتاب «مسئله پوشش» به قلم حسن ابراهیم‌زاده به نگارش درآمده و در انتشارات کانون اندیشه جوان به چاپ رسیده است.

برخی دگراندیشان غرب‌گرا، نام دوران حاضر را «عصر برهنگی و آزادی جنسی» گذاشته‌اند. آنان بی‌بندوباری را جزوی از آزادی انسان می‌دانند. بی‌شک در این دوران، سخن گفتن از پوشش برای این دسته ناخوشایند و گاه، افسانه‌ای است متعلق به زمان‌های گذشته. البته مفاسد و مشکلات روزافزون ناشی از این آزادی بی‌قیدوشرط، سبب شده است که تدریجاً گوش شنوایی برای این سخن پیدا نشود.

پوشیدگی و حجاب در دین مبین اسلام، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. اسلام به‌عنوان آخرین دین الهی، برای حفظ فرد و جلوگیری از انحرافاتی که سرچشمه آن‌ها بی‌حجابی و بی‌عفتی و رعایت‌ نکردن پوشش صحیح است، برنامه‌های جامعی ارائه داده است که شامل همه افراد بشر اعم از مرد و زن است. هدف اسلام از پوشش چیست: مصونیت اجتماعی؟ تربیت اخلاقی؟ تحکیم بنیان‌های زندگی مشترک خانوادگی؟ تأمین آرامش روانی؟ تکریم انسان؟ آیا دین اسلام در زمینه پوشش، اهداف مختلفی را دنبال می‌کند یا یک هدف دارد؟ اصولاً پوشش، با خودسازی انسان و تربیت شخصیتی و اخلاقی وی چه ارتباطی دارد؟ از نظر آموزه‌های اجتماعی اسلام، پوشیدگی چه تأثیراتی بر اقتصاد و سیاست و... می‌گذارد؟

کتاب «مسئله پوشش» می‌کوشد تا در حد توان خویش، پاسخ‌گوی این سوالات باشد. در این کتاب فطرت سخن می‌گوید، قرآن دلالت می‌کند، تاریخ شهادت می‌دهد و عقل قضاوت می‌کند تا فلسفه پوشش آشکار شود، رنگش انتخاب شود و الگوهای راستینش معرفی شوند. در این کتاب مطرح می‌شود که اسلام مدافع و مروج آراستگی و پاکیزگی است و با هرگونه بی‌نظمی و ژنده‌پوشی مردم به‌ویژه جوانان مخالف است، اما بیش از آراستگی بیرونی بر آراستگی درونی تأکید داشته و دارد. خلاصه کردن و معنا کردن زیبایی به زیبایی ظاهری و بیرونی، نگاه مکاتب غیرالهی به انسان و فلسفه زندگی اوست. از منظر مکاتب الهی به ویژه مکتب اسلام، اصالت با پوشش درونی تقوا و زیبایی درونی ایمان است، هرچند که بر اهمیت پوشش بیرونی و آراستگی بیرونی نیز تأکید دارد. کتاب «مسئله پوشش» در چهار فصل سامان یافته است؛ فصل اول: پوشش و پوشاک از منظر اسلام، فصل دوم: پوشش زن ایرانی در گذر تاریخ، فصل سوم: جایگاه پوشش و پوشاک در جامعه امروز و فصل چهارم: ما و پوشش امروز.

گزیده کتاب مسئله پوشش

هر انسانی چون انسان است، از دو حق کرامت انسانی و صیانت برخوردار است. لازمه کمک به تأمین این دو حق، ممنوع بودن حق هرگونه تجاوز و بی‌حرمتی و زیر سؤال بردن شخصیت انسانی اوست. بنابراین، هرگونه رفتار (به معنای عام) که به پاک‌سازی اجتماعی، پاک‌زیستن و پاک‌دامنی و حیای عمومی آسیب برساند، مصداق تجاوز و بی‌حرمتی خواهد بود. حق پوشش و پرهیز از برهنگی، با آفرینش آدم پدیدآمده است. پوشش و پوشیدگی به‌عنوان سازوکار حفظ شخصیت و کمک به ارزشمندی و حرمت فرزندان آدم، در مقابل برهنگی قرار دارد که نماد فاصله گرفتن از خوبی‌ها و پاکی‌هاست، بنابراین از بعد فطری می‌توان ادعا کرد که حق پوشش، مهم‌ترین سازوکار پاک‌زیستن و پاک‌شدن و پاک‌ماندن است؛ میل فطری بشر به پوشش، در حقیقت در میل فطری بشر به حیا و شرم ریشه دارد.

نظرات کاربران و نقد و بررسی مسئله پوشش