(تربیت پهلوانی) اثر اسماعیل شفیعی سروستانی تحولات تاریخی و فرهنگی تربیت بدنی از دوران کهن تا عصر حاضر را شرح می دهد. قصه بلندی از آمدن ها و رفتن ها ی جوانمردان، پهلوانان، عیاران و رادمردانی که به نام و برای اعتلای دین و حفظ شرافت جوانمردی پای به عرصه نهادند.

این اثر، نگاهی پژوهش گرانه و محققانه به سنت های ورزشی کهن تا دوران پس از مشروطیت دارد.

گزیده ای از کتاب را می خوانید:
تربیت «رادمردی و پهلوانی» نتیجۀ قدیمی ترین تربیت سنتی و اجتماعی ایرانیان بود و پهلوانان نمونه های زیبا و کامل شهامت اخلاقی، دلیری، سلحشوری و مردانگی بودند.
همۀ فنون رزمی و میدانداری به «کشتی» ختم می شد و همین شیوه، کمال خود را در تجدید آیین پهلوانی و رادمردی نشان می داد.

مؤثرترین و در عین حال واقعی ترین نمونۀ مردان در نزد ایرانیان، قهرمانان و پهلوانانی بودند که حسن خلق، هوشمندی، عفت و تنومندی جسم را توأمان داشتند.

علاقۀ آنان به حفظ این سنت ها و پاسداری از آن موجب بود که رسم «پهلوانی» و آیین «رادمردی» از گذشته های دور تا به امروز نزد ایرانیان ماندگار باشد و چنان که پیش از این رفت، رویارویی با اهریمن، اهریمن خویی و اهریمن صفتان به عنوان «دکترین»، استراتژی و بالاخه آیین پذیرفته شدۀ مردمی شد که منشأ خلق و پیدایش خود و فلسفۀ آمدن و رفتن در صحنۀ حیات را جدال با «اهریمن» می دانستند. از این رو می توان بر سرلوحۀ حیات آن ها دو عبارت «آمدن برای جنگیدن» و «جنگیدن برای دفع اهریمن» را نگاشت.

در این نوع دریافت «صورت و سیرت» عمل یکی است و «اخلاق» پهلوانی نه به عنوان امری عارض شده بر اعمال که خود اعمال است. اگر امروز خلاف این تلقی صورت می گیرد به دلیل اشتباه ماست که با فاصله ای دراز به ورزش گذشته می نگریم. که اگر چنین نبود، نیک درمی یافتیم که میان این نوع دریافت از بودن و آمدن آدمی و آنچه که انجام می دهد (اعمّ از اعمال فردی و جمعی) فاصله وجود دارد.

نظرات کاربران و نقد و بررسی تربیت پهلوانی