کتاب بیچارگان، رمانی است کوتاه و به یاد ماندنی اثر فئودور داستایوفسکی که در قالب مکاتبه نوشته شده است. داستان این کتاب، حکایت دوتن از یک خانواده را بازگو می کند. واروارا، یک دختر جوان که درد و دل هایش را در قالب نامه به پیرمردی مسن بنام (الکسیویچ)، ارسال می کند. آن ها با وجود زندگی در محله ای مشترک از ترس حرف و حدیث دیگران تصمیم دارند به وسیله ی نوشتن نامه با هم درد دل کنند.

هر دوی آن ها در این نوشته ها از یک درد سخن می گویند، فقر و نداری. فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoyevsky) همان اوایل داستان ما را وارد دنیایی می کند که فقر در آن موج می زند. توصیف های فئودور از خانواده ای فقیر و غمگین که هیچ جنب و جوشی در خانه شان وجود ندارد، ما را مجاب می کند که در حال خواندن یک رمان عاشقانه نیستیم.

کتاب بیچارگان (Poor people)، در زمستان ۶۵- ۱۸۶۶ نوشته و بازنویسی شد. در ماه می داستایفسکی نسخه دست نویس رمان را به گریگاروویچ به امانت داد. گریگاروویچ دست نویس را نزد دوستش نکراسوف برد. هر دو با هم شروع به خواندن دست نویس کردند و سپیده دم آن را به پایان رساندند و ساعت ۶ صبح رفتند داستایفسکی را بیدار کردند و برای شاهکاری که آفریده بود به او تبریک گفتند.

نکراسوف آن را با این خبر که گوگول تازه ای ظهور کرده است نزد بلینسکی برد و آن منتقد مشهور پس از لحظه ای تردید بر حکم نکراسوف مهر تایید زد. روز بعد بلینسکی با دیدار داستایفسکی فریاد زد: جوان، هیچ می دانی چه نوشته ای؟ تو با بیست سال سن ممکن نیست خودت بدانی. داستایفسکی سی سال بعد این صحنه را شگف انگیزترین لحظه حیاتش خواند.

فیودور میخاییلوویچ داستایفسکی (١١ نوامبر ١۸۲١– ۹ فوریه ١۸۸١) به انگلیسی (Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky)، رمان نویس، نویسنده داستان کوتاه، مقاله نویس، روزنامه نگار و فیلسوف روسی بود. داستایوسکی آثار ادبی منحصر بفردی خلق کرده است که روانشناسی فضای آشفته ی سیاسی، اجتماعی و معنوی قرن نوزدهم در روسیه را بررسی می کند. او در بیست سالگی نویسندگی را آغاز کرد و اولین رمان او مردم فقیر (Poor Folk) برای اولین بار در سال ١۸۴۶ زمانی که ۲۵ سال داشت، به چاپ رسید. آثار مهم او عبارتند از جنایت و مکافات (١۸۶۶) ابله (١۸۶۹) و برادران کارامازوف (١۸۸۰). آثار او شامل ١١ رمان بلند، ۳ رمان، ١۷ داستان کوتاه و آثار متعدد دیگر است. بسیاری از منتقدان ادبی از او به عنوان یکی از بزرگترین و برجسته ترین روانشناسان در ادبیات جهان یاد می کنند. رمان یادداشت های زیر زمینی (Notes From Underground) یکی از از اولین آثار ادبی اگزیستانسیالیستی به حساب می آید.

در کتاب بیچارگان می خوانیم:

واروارا آلکسیونای عزیزم، می توانم بگویم که برخلاف انتظارم، شب گذشته را خیلی خوب خوابیدم و این برایم خوشایند است. آدم معمولاً در جاهای جدید خوب نمی خوابد و همیشه چیزی موجب بیدارماندنش می شود. اما من امروز مثل چکاوکی شاد و مسرور از خواب بیدار شدم. عزیزم چه صبحی بود! پنجره کاملاً باز بود و آفتاب می درخشید. پرندگان آواز می خواندند؛ هوای سرشار از رایحه بهاری و طبیعتی که بار دیگر جان گرفته بود. همه چیز دارای هماهنگی کاملی بود. همه چیز به همان شکلی بود که در فصل بهار باید باشد. حتی در مورد تو، عزیزم، فکر خوبی کردم.

نظرات کاربران و نقد و بررسی بیچارگان