صفحات کتاب

کنگره

دیویی

کتابشناسی ملی

شابک

سال نشر

<h2>معرفی کتاب اخراجی&zwnj; ها</h2>
کتاب اخراجی&zwnj;ها، اثر غلامرضا قلی&zwnj;زاده&zwnj;؛ هر خواننده ای را یاد سه گانه سینمایی &laquo;اخراجی&zwnj;ها&raquo; ساخته مسعود ده نمکی می&zwnj;اندازد. اما این عنوان این بار روی جلد یک کتاب نسبتا قطور نقش بسته که به روایت زندگی و خاطرات سردار شهید حاح احد محرمی علافی (دایی) می&zwnj;پردازد.
فردی که از پیش از پیروزی انقلاب در جریان مبارزه بوده و به روستاها می&zwnj;رفته و برای انقلاب اسلامی تبلیغ می&zwnj;کرده است. حاج احد در خاطراتش بارها از درگیر شدن با نیروهای ضد انقلاب و ... یاد کرده و به درگیری&zwnj;های آن روزها اشاره دارد. او که از عنفوان نوجوانی پدر از دست داده و بار زندگی را در کنار مادرش به دوش کشیده است آماده تحمل هر سختی می&zwnj;شود.
جفایی که در حق بچه&zwnj;های انقلاب می&zwnj;شود یکی از نکاتی است که در این کتاب مورد اشاره قرار می&zwnj;گیرد و در بازخوانی خاطرات وی این نکته مشهود است. برجستگی دیگر این کتاب این است که در مرور خاطرات حاج احد مختصاتی از اوضاع آن روزهای تبریز به خصوص سال&zwnj;های انقلاب به خواننده منتقل می&zwnj;کند و همین نکته وجه تمایز کتاب با سایر کتب تاریخ شفاهی دفاع مقدس است. شخصیت ویژه شهید محرمی علافی یا حاج احد و به قول برخی اطرافیانش &laquo;دائی&raquo; عامل نامگذاری این کتاب به &laquo;اخراجی ها&raquo; است.
<h2>گزیده کتاب اخراجی&zwnj; ها</h2>
پاسبان خوش قد و قواره
دقیقا چهل روز از حادثه&zwnj;ی (۱۹ دی) قم در سال پنجاه و شش می&zwnj;گذشت که تبریزی&zwnj;ها برای شهدای آن روز مراسم اربعین گرفتند. به اتفاق دوستان جلوی &laquo;قیزیللی مسجد&raquo; ایستاده بودم؛ مردم در رفت و آمد بودند و دسته دسته وارد مسجد می&zwnj;شدند... خیلی نگذشته بود که ماشین&zwnj;های شهربانی پیدایشان شد. یکی که پیشاپیش بقیه می&zwnj;آمد تا دم در مسجد پیش آمد؛ درش که باز شد و یک سرگرد پایین آمد، بسیاری از مردم شناختندش؛ &laquo;حق&zwnj;شناس&raquo; بود و در قلدری و حق&zwnj;ناشناسی شهره&zwnj;ی اهالی شهر. آمد جلوتر و نطقش اینطوری باز شد: &laquo;زود باشید بکشید در این طویله را ببندید!... این مراسم برای چیست؟...&raquo; به هر کس که دم دستش بود توهین کرد و فحش داد. مردم ساکت بودند و از اینکه کسی آمده و مسجد را طویله خطاب کرده خون خونشان را می&zwnj;خورد، اما هنوز نگاه می&zwnj;کردند. کمی دورتر که پاتوق حمال&zwnj;های بازار بود و چند نفرشان کنار ارابه&zwnj;های خالی&zwnj;شان کز کرده بودند، ولوله&zwnj;ای افتاد. یکی که هفتاد ساله می&zwnj;نمود قد خمیده&zwnj;اش را به سختی راست کرد، دسته&zwnj;ی ارابه&zwnj;اش را ول کرد تا بیفتد یک گوشه و حالا خودش عصبانی و چهره در هم کشیده جلوی سرگرد ایستاده بود و داشت قلوه&zwnj;سنگ توی مشتش را می&zwnj;فشرد و جابه جا می&zwnj;کرد.
همین که تصمیمش را گرفت، خون از گوشه&zwnj;ی صورت سرگرد زده بود بیرون و دندان&zwnj;هایش به هم فشرده می&zwnj;شد و نگاه&zwnj;های وحشت بارش دنبال مأموری از همراهانش بود تا جواب گستاخی حمال کنار دیوارنشین &laquo;بالا فردوسی&raquo; را بدهد! پیرمرد داد زده بود: &laquo;کس سسی&zwnj;وی بی&zwnj;شرف! سن آللاهین ائوینه طویله دئییسن؟!&raquo; (خفه شو، بی&zwnj;شرف! تو به خانه&zwnj;ی خدا می&zwnj;گویی طویله ؟!)... مأمورین ریختند سرپیرمرد و اول گرفتندش زیر مشت و لگد و بعد هم اسلحه کشیدند و قلب پیرمرد را متلاشی کردند که این اولین جرقه انقلاب در تبریز (با ترکیدن چاشنی اولین گلوله دشمن) بود و آن پیرمرد، اولین شهید قیام.

کتابخوان و فروشگاه کتاب

نظرات کاربران و نقد و بررسی اخراجی ها